بیولوژی گلدهی درخت فندق

بیولوژی گلدهی نهال فندق

فندق گیاهی است تک پایه که گرده افشانی آن توسط باد صورت می گیرد. درختچه ای است که در زمستان (آذر تا اسفند ماه یا دسامبر تا مارس که بستگی به دمای محیط و رقم دارد) شکوفه می دهد. در آب و هوای معتدل که نواحی اصلی رویش آن است ، دوره گلدهی زودتر شروع می شود و در این مناطق بیشتر از مناطقی که دارای زمستان های سرد و به دنبال آن تغییرات ناگهانی گرم شدن هوا در بهار دارند ، توسعه یافته است.

گل های نر بر روی گره های شاخه های سال جاری تشکیل می شوند. خوشه های گل ماده در سه محل تشکیل می شوند که نسبت تشکیل این خوشه ها در هر نقطه بسته به رقم فرق می کند. خوشه ها به صورت تکی در گره های شاخه های یک ساله، در گروه های 1 تا 6 تایی به روی ساقه های اصلی شاتون ها و یا روی سیخک های بسیار کوتاه که بر روی شاخه های مسن به وجود می آیند تشکیل می شوند. اگر پاییز گرمی داشته باشیم گل های نر زودتر باز می گردند و اگر پاییز سردی داشته باشیم گل های ماده زودتر باز می گردند.

گل آذین ماده دارای یک خوشه فشرده، بین 4 تا 14 گل خیلی کوچک هست که درون فلس های جوانه که روی هم قرار گرفته اند و در انتهای یک جوانه مرکب تشکیل می شوند تا زمان شکوفایی، به طور کامل جوانه های زایشی از جوانه های رویشی قابل تشخیص نیستند.

با آنکه دانه های گرده گل فندق به سبب اندازه کوچکی که دارند (به قطر 25 تا 40 میکرون) به آسانی توسط باد تا مسافت دور پراکنده می شوند، گفته می شود که درختان گرده افشان یا تلقیح کننده فندق نباید بیشتر از 25 متر با ارقام اصلی فاصله داشته باشند.

قوه نامیه گرده گل بستگی به شرایط اقلیمی چند روز قبل از پراکنش آن از داخل بساک دارد. زیرا دماهای پایین و رطوبت های بالا از عوامل بسیار مطلوب برای پذیرش، رویش و پرورش گرده ها هستند.

برای احداث باغ فندق بایستی از پاجوش ریشه دار یک ساله و دو ساله ارقام تجاری و شناسه دار استفاده گردد.

روند دوپیمون، فرتیل دو کوتارد (بارسلونا)، لونگ داسپاین، سگروب، نگرت، داویانا، کاسفورد و مروی دوپول ویللر.