آنتراکنوز گردو (Gnomonia leptostyla)
آنتراکنوز (Gnomonia leptostyla)
آنتراکنوز گردوی ایرانی اولین بار در سال 1815 در اروپا گزارش شد. این بیماری در تمام مناطقی که درختان گردو کشت میشوند وجود دارد و خسارتهای جدی به بار میآورد. این بیماری در ایالات متحده گاهی در شمال غربی اقیانوس آرام دیده شده، ولی از کالیفرنیا گزارش نشده است.
نشانههای بیماری
لکههای قهوهای تا سیاه که در مرکز کمرنگ هستند، روی تمام بخشهای سبز رنگ گیاه اعم از برگها، دمبرگها، شاخسارههای جوان و پوسته سبز میوه ظاهر میشوند. لکهها در ابتدا به قطر 5-2 میلیمترند، ولی به نظر میرسد که در هم ادغام میشوند و نواحی بافت مرده بزرگتر معمولاً در نوک یا حاشیه برگها به وجود میآورند. لکههای روی شاخساره، دمبرگ و رگبرگهای میانی برگ کشیده هستند و با گذشت زمان فرو رفته میشوند. اسپورزایی در سطح زیرین برگ نسبت به سطح رویی آن بیشتر است. آسروولوسهای قهوهای تیره تا سیاه، به قطر 2/0 میلیمتر اغلب به شکل حلقههای هم مرکز تشکیل میشوند. طغیانهای شدید بیماری به ریزش برگ و میوه، ضعیف شدن درختان و گاهی مرگ گیاه میانجامد.
عامل این بیماری Marssonina Juglanclis (Lib.) Magnus Gnomonia Leptostyla (Fr:Fr) Ces. & De Not است.
همهگیری شناسی و چرخه بیماری
G.leptostyla روی Juglans regia، J.nigra، J.hindsii، J.californica و J.cinerae گزارش شده است. قارچ معمولاً روی برگهای آلوده ریخته، و به ندرت داخل لکههای روی شاخههای اصلی یا میوهها زمستان گذرانی میکند. پریتسیومها در برگهای ریخته تشکیل میشوند و آسکوسپورهایی آزاد میکنند که آلودگی اولیه را در اوایل بهار ایجاد میکنند. کنیدیومها روی لکههای اولیه یا یونهای تندشی به طور مستقیم یا از طریق منافذ طبیعی به گیاه میزبان نفوذ میکنند. قارچ از طریق باد یا قطرههای آب پاششی منتشر میشود. رطوبت بالا و شرایط مرطوب برای آلودگی مساعد است.
کنترل
کنترل آنتراکنوز مخصوصاً در کشتهای کم فاصله و به وسیله سمپاشی با مواد شیمیایی در اواخر بهار و اوایل تابستان، قبل و در طی رهاسازی آسکوسپورها انجام میشود. قارچکشهای نیترل حلقوی و دیتیوکاراباماتها نیز موثرند. آفتکشهای دارای پایه مسی که برای کنترل بلایت (سوختگی) باکتریایی استفاده میشوند، آنتراکنوز را کاهش میدهند. روشهای زراعی بر شدت بیماری تاثیر دارند. حذف بقایای برگهای رسخته نیز پیشنهاد شده است و از خیس شدن شاخ و برگ در طول آبیاری باید اجتناب کرد. فاصله کاشت درخت باید چنان باشد که هوا به خوبی جریان یابد. کاربرد نیتروژن در بهار، بلوغ برگ را به تأخیر میاندازد و تشکیل لکهها و تعداد آسروولوسها را کاهش میدهد. تاکنون مقاومت روشی برای کنترل این بیماری نبوده است.