تنظیم پاجوش و هرس موز: تله پاجوش بر حسب رقم، حاصلخیزی خاک و شرایط اقلیمی متفاوت است. حذف پاجوش های ناخواسته یکی از کارهای مهم در موزستان است زیرا در جذب آب و مواد معدنی با گیاه مادری رقابت کرده و باعث کاهش  وزن خوشه ها و عملکرد محصول می شود. عملیات حذف، پاجوش باید به صورت دوره ای و منظم انجام (هر ۶-۴ هفته یک بار) شود. این کار را می توان با حذف کامل آن یا تخریب قلم با پاجوش انجام داد. نفت سفید بهترین ماده جهت حذف پاجوش های اضافی است پس از سربرداری پاجوش، درون ساقه کاذب باقیمانده حفرهای ایجاد نموده و نفت سفید درون آن ریخته می شود.

در برخی نواحی هند از دیلم های مخصوص جهت حذف پابجوش استفاده می کنند. در انتخاب پاجوش دختری به منظور استمرار تولید محصول رعایت دو نکته ضروری است:

1- میوه در شرائط آب و هوایی مناسب رشد کند و در فصل مناسب وارد بازار گردد.

۲- فاصله مناسب بین تشکیل و تکامل خوشه های پی در پی روی بوته موز وجود داشته باشد به گونه ای که تاثیر منفی روی کمیت و کیفیت میوه در خوشه نداشته باشد.

پس از کاشت تا زمان گل دهی نباید اجازه رشد به هیج پاجوشی داده شود و فقط در زمان گل دهی و همچنین برداشت محصول یک پاجوش سالم و قوی حفظ و بقیه حذف می گردند. نگهداری بیش از دو پاجوش در هر زمان از سال روی یک بوته موز باعث کاهش محصول، عدم یکنواختی تولید و سخت شدن مدیریت موزستان می شود بنابراین پاجوش های اضافی که در طول سال ظاهر می شوند، باید به محض سبز شدن حذف شوند. گیاه اصلی یا مادر نیز پس از اینکه محصول آن برداشت گردید باید حذف شود و به جای آن از پاجوش دختری مراقبت به عمل آید تا محصول سال بعد را تولید نماید .