Ssirpus
این جنس متعلق به تیره کالچ ( Cyperaceae) بوده و گیاهانی دایمی، دارای ریزوم، با ساقه های هوایی توپر، ساده، بدون انشعاب و گره دار هستند. برگ ها هم اندازه، باریک و در زیر خوشه گل آذین، دو برگچه باریک و بلند دیده می شود. سنبلچه های آن با انتهای پر کرک و گلچه های انبوده، به صورت گروهی در گل آذین خوشه ای و در انتهای ساقه گل دهنده قرار دارند. گل ها نر ماده و دارای استقرار مارپیچی اند. میوه فندقه است. این گیاهان همه در زمین های غرقابی و مرطوب به خصوص در شالیزارها رشد می کنند و معمولا از راه بذر ، غده و ریزوم تکثیر می شوند. در ایران تاکنون 3 گونه تزک (بوریا، پیرز) شناسایی شده است.
عمق ریشه: در خاک های مرطوب تا 15 سانتی متر
ارتفاع: 120-90 سانتی متر
نیاز نوری: آفتاب کامل
زمان گلدهی: تابستان، اگرچه گل ها زیاد مهم نیستند و گیاه همیشه برای برگ های رنگارنگ ان کاشته می شود.
Scirpus albescens یکی از زیباترین انواع نی بوریا با ساقه های محکم، صاف و سوزنی شکل به رنگ سفید گوگردی که دارای خطوط طولی باریک سبز رنگ واضحی می باشند. در برخی موارد گل های مایل به قهوه ای ان به صورت گروه ها یا آویزهای کوچک تولید می شوند. در نواحی بسیار سرد مقاومت کمی در برابر سرما زدگی از خود نشان می دهد. برای تکثیر آن می توان با تقسیم توده های در حال رشد در تابستان اقدام کرد.
عمق ریشه: در خاک های مرطوب تا 15 سانتی متر
ارتفاع: 90 سانتی متر
نیاز نوری: آفتاب کامل
زمان گلدهی: تابستان، اگرچه گل ها زیاد مهم نیستند و گیاه همیشه برای برگ های رنگارنگ ان کاشته می شود.
Scirpus zebrinus یکی از انواع نی بوریا با رشد کم، دارای برگ های سوزنی متمایز که خط های متناوب سبز و سفید در آن دیده می شود. به علت اینکه این گونه، جهش یافته یک نوع بوریا با برگ های سبز ساده است، بیش تر شاخه ها سبز هستند و قبل از آن که تمام بخش رنگی و زیبای گیاه را بپوشانند، باید حذف شوند.
برای تکثیر آن می توان با تقسیم توده های در حال رشد در تابستان اقدام کرد.