هلو

نام علمی آن Prunus persica و از نوع گیاهان خزان شونده بوده ، ارتفاع آن به 10-5 متر می رشد. بادام و هلو را با میوه ی آنها که شفت نامیده می شود، میوه های آبدار و خوش طعمی دارد که به نسبت بزرگ هستند، در انواع هلو ، پوست میوه پوشیده از کرک است ، ولی انواع شلیل بدون کرک اند و پوست نرمی دارند. شلیل معروف به نکتارین (Nectarin) از جهت ژنتیکی هلو به دست آمده ، کوچکتر از هلو ، طعم و مزه آن گاهی بهتر از هلوست.

هلو را بر اساس این که هسته آن به گوشت میوه چسبیده یا از ان جدا باشد، به دو گروه هسته چسبان و هسته جدا تقسیم می کنند.

جوانه های گل هلو ، معمولاً در دهه ی دوم اسفند ماه ( برحسب اقلیم ، منطقه و واریته ) ظاهر می شود و باز شدن آنها تا سه هفته طول می کشد. جوانه های میوه دهنده و برگ دهنده در هلو دوتایی و سه تایی و گاهی منفرد و در کنار برگ می رویند.

نیازهای اقلیمی و شرایط رویش

اصولاً میوه های هسته دار زودتر از دانه ها در بهار شکوفه می کنند و در میان انها ، هلو نسبت به سرما حساسیت بیشتری دارد. گل های آن در کمتر از 4- درجه ی سانتی گراد از بین می روند؛ در مناطقی که خطر سرمازدگی آن زیاد است ، از کشت این درخت خود داری می شود. هلو برای شکستن دوره ی خواب خود به حدود 600 الی 1000 ساعت  دمای 7- درجه ی سانتی گراد نیاز دارد.

درختان هلو در مدارهای 25 و 45 درجه عرض شمالی و جنوبی پرورش داده می شوند و هلو مختص اقلیم مناطق معتدله ی سرد سیری است. درخت هلو را نباید در خاک های رسی که رطوبت را زیاد در خود نگه می دارد ، کشت کرد.

عمر درختان هلو

عمر درخت هلو معمولاً کم است. علت ان مجموعه ای از عوامل شامل خسارت دما ، بیماری سانکر باکریایی و نماتد حلقوی است. آثار این عوامل مدیریت هایی مانند هرس زود رس و اسیدی بودن خاک تشدید می شود.