انواع پایه هلو

1- پایه های بذری هلو

از نهال های بذری هلو هنوز به عنوان منبع اصلی تهیه پایه برای هلو در جهان استفاده می شود. مشکل عمده ی استفاده از بذر هلوهای وحشی، ایجاد تفرق صفات ژنتیکی و یکنواخت نبودن آنها در خزانه و باغ است. بذرهای ارقام تجاری معمولا از میوه هایی که در صنایع فرآوری استفاده می شود، به دست می آیند. بذرهای ارقام تجاری نسبت به ارقام وحشی یکنواختی بیشتری دارند؛ بنابراین کارایی آنها بیشتر قابل پیش بینی است. برای این کار نباید از بذرهای ارقام ارقام زودرس استفاده شود؛ زیرا که در صد قوه ی نامیه ی پایین است. از بذرهای میوه های همان سال استفاده شود؛ چون قوه ی نامیه ی آنها پایین است. از بذرهای میوه های همان سال استفاده شود؛ چون قوه ی نامیه ی بذرها هر سال کاهش می یابد.

2- هیبریدهای بین گونه ای هلو و بادام

این هیبریدها شامل 677GF  و 557GF  می شود. آنها به صورت کلنی زیاد می شوند. مناسب خاک های قلیایی اند؛ زیرا نسبت به کلروز آهن مقاوم اند و در مقایسه با پایه های بذری هلو، تا حدودی خاک های مرطوب و خشک تحمل می کنند. از (( نماگارد )) (Nemaguard) که جزء این گروه پایه هاست. مقاومت این به نماتد مولد غده ی ریشه، دلیل اصلی این انتخاب است. اما در مناطقی که سرمای زیاد یا بیماری شانکر باکتریای وجود دارد، نباید از این پایه استفاده کرد؛ چون حساسیت به این موارد را به پیوندک خود نیز انتقال می دهند.

3. از پایه های بذری هلو و هیبریدهای بین گونه ای آن با بادام، مورد استفاده اند؛ زیرا به خاک های مرطوب و غرقاب شدن، سازگاری بهتری نشان می دهند. از مشتقات ((سنت جولین)) (St.julien) ، ((میروبالان)) (Myrobalan) و ((ماریانا)) (Mariana) را نام برد.

از نظر مقاومت در مقابل نماتد زگیل ریشه، پایه های ((نماگارد)) و ((نمارد)) (Nemared) مناسب ترند؛ ولی برای مقاومت در مقابل نماتد زخم ریشه، پایه های ((روبیرا)) (Rubira) و ((پیزا)) (Pisa) ارجحیت دارند.

در نواحی سردسیر، برای مقاومت در برابر سرما، پایه ی ((سیبرین سی))    (Siberian c) نتیجه ی بهتری نشان داده است. این پایه تا دمای 11- درجه ی سانتی گراد را تحمل می کند. در خاک های سبک شنی خوب رشد می کند و رقم پیوندک  را حدود 15 در صد پاکوتاه می کند؛ اما نسبت به نماتدهای زگیل ریشه و زخم ریشه حساس است.

برای ایجاد مقاومت در مقابل بیماری های ناشی از قارچ های خاکزی نیز پایه های آلو، نهال های بذری میروبالان و قلمه ی خشبی ماریانا مقاومت نسبی دارند.

از میان حشره ها، چوبخوارها خسارت زیادی به درختان هسته دار؛ از جمله هلو وارد می کنند. در میان انواع هلو، ارقام ((گلدری)) (Goldray) و ((دیکسی رد)) (Dixired) بهترین پایه های مقاوم به چوبخوارها شناخته شده اند. زردآلو بیشتر از بادام و آلو و هلو مقاوم به چوبخوارهاست.

از نظر قدرت پایه ها، پایه های هلو، اندازه ی ارقام پیوندی را از 50 درصد پاکوتاهی تا 25 درصد پا بلندی، در مقایسه با پایه های بذری استاندارد هلو، کنترل می کنند. در حالت کلی tomentosa.P  و besseyi.P بیشترین مقدار پاکوتاهی و پایه های آلو؛ مانند، سنت جولین در مراتب بعدی قرار دارند. در مقابل، هیبریدهای هلو × بادام (677 GF) و هیبریدهای نماگارد × هلو درختان پیوندی را خیلی قوی می کنند. برخی دیگر از پایه های کوتاه کننده مانند tomentosa.P اندازه ی میوه را کوچک می کنند و به این دلیل مطلوب نیستند.

مشخصات برخی پایه های کلونی پرونوس (Prunus) برای هلو و شلیل

1. از ضعیف (1) تا خوب (5) . NR یعنی گزارش نشده است.
2. پایه ی زردآلو

گاهی از آن به عنوان پایه برای هلو استفاده می شود. جوش خوردن محل پیوند در این ترکیب گاهی با موفقیت همراه نیست. ریشه ی زردآلو در برابر زگیل ریشه بسیار مقاوم است؛ اما نسبت به نماتدهای زخم ریشه حساس است.