پایه های پسته

در ایران تنها سه گونه پسته اهلی، بنه و چاتلانقوش به عنوان پایه استفاده میشوند.

پسته گونه اهلی، رشد اولیه خوبی دارد و با انواع پیوندک ها سازگاری دارد؛ اما به نماتد مولد غده ریشه، بیماری گموز و ورتیسیلیوم حساس است. پایه بنه در مقابل نماتد مولد غده ریشه مقاومت میکند و پایه چاتلانقوش در برابر خشکی و کم آبی مقاوم شناخته شده است.

در جمع آوری بذر برای پایه باید میوه هایی انتخاب کرد که رنگ پوست آنها از سبز مایل به آبی تغییر میکند و باید پوست آن ها را جدا کرد. به دلیل حساسیت پایه های پسته اهلی به نماتدها و گموز در آمریکا روی گونه های تره بنتوس، آتلانتیکا، اینتجریما و هیبرید آتلانتیکا با اینتجریما  به طور اختصار با علامت UCBI نشان داده میشود) آزمایش هایی صورت گرفته :

الف) تحمل نسبی سرما

پایه تره بنتوس بیش از سایرین سرما را تحمل میکند و بعد از آن پایه آتلانتیکا قرار دارد.

ب) تحمل بیماری های قارچی

پایه تره بنتوس، آرمیلاریا را به خوبی تحمل میکند. آتلانتیکا به بیماری فیتوفتورا و پایه اینتجریما نسبت به ورتیسیلیوم تحمل خوبی دارند. اما پایه هیبرید UCBI نسبت به ورتیسیلیوم مقاوم است.

ج) تحمل شوری

میزان تحمل شوری در هر چهار پایه ی نام برده در بالا تقریبا مشابه است. میان پایه های ایرانی پسته های ارقام سرخس، بادامی زرند و قزوینی ، پایه قزوینی نسبت به دو رقم دیگر تحمل بیشتری نسبت به شوری از خود نشان میدهد.

د) جذب عناصر غذایی

در مورد چگونگی جذب عناصر شیمیایی مس، بر و روی، نتیجه آزمایش ها نشان میدهد که جذب مس پایه تره بنتوس بهتر عمل میکند. در جذب عنصر بر پایه اینتجریما و در جذب روی نیز پایه تره بنتوس بر سه پایه دیگر تا حدودی برتری نسبی  داشته است.

ه) میزان عملکرد محصول

میزان عملکرد پایه UCBI  برتر بوده است و آتلانتیکا در مرتبه آخر تولید قرار دارد.

و) زود به بار نشستن

پیوندپ های روی پایه UCBI زودتر از همه به بار مینشیند.

اثر چهار نوع پایه پسته روی پیوندک

توضیح : * علامت مقدار بسیار بالا و **** مقدار بسیار پایین است.