نیازهای اکولوژیک نارگیل :

خاک نارگیل: نارگیل با محدوده وسیعی از خاک ها سازگاری دارد و در انواع مختلف خاک ها از ماسه ای تا رسی سنگین رشد می کند. نارگیل در خاک های سبک و نفوذپذیر و خاک های سنگین با زهکش مناسب، در خاک های سفید شدیداً ماسه ای، خاک های رسوبی، خاک های لاتریت، خاک های پیتی، خاک های ولکانیک و پومیک و خاک های ساحلی رشد می کند. معمولاً خاک های ماسه ای دارای منافذ و زهکش مناسب هستند ولی از نظر مواد غذایی مورد نیاز گیاه فقیر هستند. بنابراین شدیداً نیاز به کوددهی دارند. در هند نارگیل به طور گسترده در دره گوداواری (godavari) که خاک ماسه ای و لومی دارد کشت می شود. در فیلیپین باغ های پر محصول در خاک های رسوبی، خاک ها رسوبی نزدیک رودخانه های بزرگ و نواحی ساحلی یافت می شوند. میزان محصول بستگی زیادی به عمق خاک و ماسه دارد. عمق مناسب کاشت به ترتیب از 60 تا 120 سانتی متر متغیر است. ریشه های نارگیل خیلی نازک بوده وتوانایی نفوذ درخاک های فشرده را ندارند. زهکش ناکافی و آب بالا باعث خشکی فیزیولوژیکی در گیاه می شود. در نواحی با میزان بارندگی سالیانه بالا بهترین خاک برای نارگیل خاک لومی ماسه ای عمیق است که از نظر مواد غذایی غنی باشد. در خاک های رسوبی یا رسی قرمز نخل نارگیل زودتر به باردهی می رسد در حالی که این مرحله به خصوص در خاک های ماسه ای و لاتریت با میزان پایین آب طولانی تر می شود. نارگیل در خاک هایی با " پ هاش " بین 8- 2/5 می تواند رشد کند.

آب و هوای نارگیل : نارگیل نسبت به آب و هوا خیلی حساس نیست و نسبت به محیط های مختلف سازگاری بالا دارد. نارگیل یک گیاه گرمسیری است و بیشتر از 90 درصد تولید جهانی آن در عرض های جغرافیایی 20 درجه شمالی و 20 درجه جنوبی صورت می پذیرد. این نخل هم چنین با گسترش کمتر، در عرض های بیشتر از این محدوده (27 درجه شمالی تا 27 درجه جنوبی) نیز رشد کرده است. نارگیل به طور گسترده در نقاط تا ارتفاع 600 متر بالاتر از سطح دریا کشت شده است. هر چند تا ارتفاع 900 متر نیز می تواند رشد کند و حتی برخی منابع حاکی از احداث باغهای موفق در ارتفاع 1350 متری است. از میان تمام عوامل آب و هوایی، درجه حرارت و میزان بارندگی مهم ترین عوامل به شمار می روند. بهترین میزان بارندگی سالیانه بین 2300-1300 میلی متر است. میزان بارندگی تاثیر زیادی بر روی رشد نخل، میوه دهی آن و رشد و نمو میوه ها دارد. اگر بارندگی سالیانه کمتر از 1000 میلی متر باشد یا بارش به شکل نامناسبی باشد، نارگیل به سختی رشد می کند. بارندگی زیاد در یک دوره زمانی کوتاه نیز از گرده افشانی جلوگیری می کند. بارندگی های متعدد در زمان گل دهی ممکن است جوانه های زایشی را از بین ببرد که در نتیجه  آن اسپادیس عقیم می ماند. میزان بارندگی در سه ماهه اول رشد میوه ها، میزان نهایی محصول تولید شده در سال را مشخص می کند.

بهترین درجه حرارت سالیانه برای بهترین رشد و بیشترین تولید محصول حدود 27 درجه سانتی گراد (با 7-6 درجه نوسان) است. مهمترین مناطق تولید نارگیل در نواحی با درجه حرارت 32-20 درجه سانتی گراد واقع شده است. درجه حرارت بالا مانع گرده افشانی می شود. به دلیل نیاز خاص حرارتی این گیاه نمی توان آن را در ارتفاعات بیش از 750 متر کاشت. نارگیل شرایط گرم و مرطوب را ترجیح می دهد. اما تداوم رطوبت بالا در تمام رشد به دو دلیل مطلوب نمی باشد. اول این که نفوذپذیری ریشه و در نتیجه جذب مواد غذایی کاهش می یابد. دوم آن که سرعت گسترش بیماری های خطرناکی نظیر پوسیدگی جوانه را افزایش می دهد. این نخل به میزان زیادی به نور خورشید نیازدارد و در سایه و یا در نواحی ابری خوب رشد نمی کند. رشد ضعیف و عدم باروری نخلهایی که در سایه کاشته شده اند گواه این ادعا است.

میزان کوپرا در میوه به تعداد ساعات تابش نور خورشید در زمان بلوغ نهایی میوه بستگی دارد. اگر میزان اشعه دریافتی کمتر از 2000 ساعت در سال یا 120 ساعت در ماه باشد میزان کوپرا به نحو قابل توجهی کاهش می­یابد. نوری که اضافه بر این مقدار در طول سال به نخل­های بلند در ساحل غربی داده شده، باعث تنومندی درخت و همچنین جلو انداختن گل­دهی اولیه آن شده است. اما متعاقب آن ممکن است گل­های اولیه نازا شوند .