کوددهی نخل های نارگیل:

کاربرد کودها میزان محصول و همچنین کوپرا را افزایش می­دهد. آگاهی از شرایط آب و هوایی و خاک منطقه، الگوی رشد محصول، مواد معدنی مورد نیاز برای تولید حداکثر محصول اقتصادی و سرنوشت کودهای اضافی خاک باید در تغذیه نارگیل مورد توجه قرار گیرند. نیتروژن به عنوان جزء اصلی سازنده کلروفیل شاید از مهمترین عناصر کنترل­کننده زردی بافت­ها باشد. در اثر کمبود فسفر، رنگ برگ­ها سبز تیره و در نهایت سبز مایل به خاکستری می­شود. در این مرحله معمولاً علائم سوختگی در حاشیه برگ­ها آشکار می­شود. کمبود پتاسیم باعث زردی و سوختگی برگ­ها و همچنین توسعه تاج­های ضعیف (تنک) با ساقه­های کوتاه می­شود. نخل­های جوان نارگیل، به خصوص ارقام پاکوتاه در خاک­های شسته شده جنوب ساحل عاج به کمبود کلسیم مبتلا بوده­اند.

علائم آن، رنگ غیرطبیعی برگ­ها و به دنبال آن نکروز آنها در سال اول پس از کاشت می­باشد. کمبود منگنز نیز باعث زردی برگ­ها می­شود. نشانه­ها کمبود گوگرد که در گینه جدید به طور گسترده وجود دارد، زردی، کاهش محصول و کیفیت پایین کوپرا است. در نارگیل کمبود رویف باعث کوتولگی و رشد ناهنجار برگ­ها و ایجاد ریزبرگی یاحالت رزت می­گردد.

کمبود بر، باعث بدشکلی برگ­های جوان و تولید فندقه­های نابارور می­شود. به طور کلی، کاربرد کود دوره قبل از بازدهی نخل­ها را کوتاه می­کند. با افزایش میزان نیتروژن تعداد گل­های هر نخل کم و با افزایش فسفر زیاد می­شود. کاربرد نیتروژن، ارتفاع تنه، تولید برگ، تعداد خوشه­ها (12-7/11 درصد) و گل­های ماده و فندقه­ها (9/16 درصد) را افزایش می­دهد، اما اثرات مضری بر روی تشکیل کوپرا و میوه دارد.

پتاسیم سطح و رنگ برگ، تشکیل گل­های ماده، اندازه و وزن نات­ها را افزایش می­دهد. اثرات فسفر به تنهایی ناچیز است، اما همراه با نیتروژن و پتاسیم مفید می­باشد. اثرات پتاسیم وقتی که مقادیر مورد نیاز آهن، منگنز و نیتروژن در دسترس باشد، بیشتر نمایان می­شود . تولید و تعداد برگ­ها به میزان زیادی وابسته به منگنز است. هر دو این صفات ممکن است به طور مشترک باعثگل­دهی زودهنگام شوند. کاهش پژمردگی ریشه تحت       تأثیر کلسیم و منگنز قرار ندارد. به هر حال، کاربرد منگنز محصول نارگیل را در نواحی که تحت تأثیر پژمردگی ریشه بوده­اند، افزایش داده است.

منگنز را می­توان به صورت اکسید منگنز به میزان 500 گرم در هر نخل به کار برد. سایر عناصر نظیر کلر، سدیم و سولفور اثرات مفیدی در تشکیل میوه­ها، استحکام مغز و کیفیت کوپرا دارند. به طور کلی، ریزمغذی­ها توانایی تولید نخل به خصوص در خاک­های لاتریتی با ظرفیت بالای تثبیت فسفر را افزایش می­دهند. استفاده از مواد آلی، قدرت نگهداری پتاسیم را در خاک بالا برده و میزان جذب آهن و منگنز را نیز افزایش می­دهد، به طوری که سطوح بالای آنها در برگ بیانگر این موضوع است. میزان مرگ و میر نهال­ها نیز توأم باکاربرد مواد آلی کاهش می­یابد.

با توجه به شکل­های مختلف نیتروژن، تفاوت قابل توجهی بین فرم آلی و غیر آلی آن و همچنین بین اوره و سولفات آمونیوم وجود ندارد. فقط سولفات آمونیوم کمی گران­تر است و خاک را اسیدی می­کند.

در ارتباط با تغذیه نارگیل، نکات زیر قابل ذکر است:

1. به طور کلی نخل نارگیل به کودها پاسخ داده و میزان محصول به صورت اقتصادی بالا می­رود.
2. عکس­العمل نخل نسبت به استفاده از کودها، چند سال پس از استفاده، نمایان می­شود.
3. پتاس زیاد در ترکیب کودی مطلوب است، اما کاربرد آن به تنهایی باعث افزایش محصول نمی­شود. واکنش نارگیل به کاربرد کودها در کشورهای متفاوت، فرق می­کند. توصیه کودی نارگیل در کشور هند در جدول شماره زیر آمده است:

جدول- توصیه کودی نخل­های بارده نارگیل در هند

برای حداکثر استفاده از کود در انواع مختلف خاک­ها لازم است که کودها در فواصل زمانی کم و در دفعات متعدد مورد استفاده قرار گیرند. زمان کاربرد کودها نیز تحت تأثیر شرایط رطوبتی خاک قرار دارد. بهترین موقع، زمانی است که خاک نه زیاد مرطوب و نه زیاد خشک باشد. کودها را می­توان در سایه­انداز درخت پخش و با خاک مخلوط کرد یا به صورت چالکود و یا با ایجاد شیارهای دایره­ای در اطراف تنه و به فاصله 2 متری آن به کار برد .