تولید نهال سیب با پایه رویشی

پایه های ریشه دار حاصل از خوابانیدن کپه ای ، قلمه یا بذر را در اوایل بهار به صورت ردیفی در خزانه می کارند. عبارت پانهال بیشتر برای پایه هایی به کار می رود که به صورت ردیفی در خزانه کاشته می شوند. افکنه های حاصل از بستر تکثیر در حدود 50 سانتی متر طول داشته و آنها را به طور معمول در عمق 15 سانتیمتری می کارند. فاصله کاشت بر روی ردیف و بین ردیف ها فرق می کند . در سیب فواصل 15- 10 سانتی متر بر روی ردیف ها مرسوم می باشد . ولی به تازگی برای اطمیناناز تولید درختان بزرگ با انشعابات خوب، فواصل بیشتر تا 35 سانتی متر را در نظر می گیرند . فاصله بین ردیف ها 150-90 سانتی متر می باشد که به طور معمول براساس ادوات موجود تعیین می شود. در طول بهار و تابستان پایه کشت شده مجدداً تعداد زیادی ریشه در خاک تولید می کند. پیوند زدن پیوندک های تهیه شده از ارقام تجاری را در اواخر تابستان (به طور معمول اواسط مرداد ماه تا اوایل شهریور ماه )، در زیر پوست پایه (به صورت T)، یا بر پایه به صورت چیپ پیوند می زنند و با استفاده از نوارهای لاستیکی محل پیوند را می پوشانند. این نوارها را چند هفته بعد از گرفتن پیوند حذف می کند . ارتفاع محل پیوند بر روی پایه ، در نهالستان های مختلف فرق می کند. ولی به طور معمول 5/7 الی 22 سانتی متر بالای سطح خاک می باشد . جوانه پیوند شده در طول پاییز و زمستان در حالت خواب باقی می ماند.

در اوایل بهار قبل از شروع رشد، سربرداری پایه کمی بالاتر از پیوندک صورت می گیرد و جانه پیوندک شروع به متورم شدن می نماید. در ادامه رشد ،شاخه های زاید که بر روی پایه می رویند حذف می شوند (جوش گیری ) و با ادامه رشد شاخه پیوندک ، جوانه های جانبی ممکن است باز شده و شاخه های کوچکی تولید شوند . این انشعابات پائینی (شاخک ها) بر روی پیوندک را به طور معمول دو یا سه بار در طول بهار و اوایل تابستان قطع می نمایند(شاخک های جانبی را به طور معمول تا ارتفاع حدود 45 سانتی متری بالای محل پیوند حذف می نمایند) و شاخه هایی که ارتفاع به بالا بوجود می آیند ، مطلوب بوده و نگهداشته می شوند .

به منظور جلوگیری از شکستن درخت در محل پیوند و برای کمک در ایجاد یک درخت با تنه راست ،درختان پیوند شده بر روی پایه های پاکوتاه کننده را به طور معمول به کمک قیم های انفرادی و یا توسط سیم های کشیده شده بروی داربست کوتاهی ، نگهداری می نمایند.