نواحی گسترش گونه P. communis در ایران و مشخصات گیاه شناختی

نواحی گسترش گونه P. communis در ایران و مشخصات گیاه شناختی

این گونه که بیش تر با نام عمومی خوج یا خج نامیده می شود در جنگل های شمال، آذربایجان غربی، سردشت و بانه پراکنده شده است. درختان آن بزرگ و به 20 متر بالغ شده و گاهی دارای تنه های بسیار مسن بوده که حکایت از قدمت درخت است. انشعابات درخت خاردار بوده و جوانه ها و شاخه های تازه اغلب صاف و ندرتاً کرک دارند. برگ ها تخم مرغی یا گرد با قاعده کمی گوه ای و گرد است و انتهای برگ کشیدگی کوتاهی دارد. روی برگ عمدتا به رنگ سبز براق و پشت برگ روشن تر است. پهنک برگ پس از خشک شدن کاملا سیاه می شود که از خصوصیات مشخصه گونه بوده و عکس العمل گیاه به بسیاری از تنش های محیطی نظیر گرما، خشکی و بیماری آتشک است. در ازای برگ در این گونه اغلب برابر با طول دمبرگ است. گل ها در این گونه سفید و کاسبرگ ها مثلثی نیزه ای و خزی انبوه و گلبرگ های آن دارای 5/1 سانتی متر طول است. میوه در این گونه دارای تنوع بسیار زیادی است. میوه در انواع کاملا گرد با اندازه های بسیار کوچک (به اندازه میوه فندق در مناطق جنگلی استان گیلان) تا گرد بزرگ و گلابی شکل فشرده تا گلابی شکل دراز و زنگوله ای مشاهده می شود. همچنین سطح میوه در انواع کاملا زنگاری تا کاملا بدون زنگار و یا نیمه زنگاری با رنگ های مختلف با لپ گلی، کاملا زرد و یا زرد کمرنگ دیده می شود.