بیماری آتشک به عنوان عامل محدود کننده کشت گلابی
بیماری آتشک به عنوان عامل محدود کننده کشت گلابی
میزان توسعه بیماری آتشک روی درختان منفرد یا باغ ها به وسیله عوامل بسیاری نظیر دمای بهینه، مقدار بارش، رطوبت نسبت و حشرات غالب تحت تاثیر قرار می گیرد. آب و هوا در این بین مهم ترین عامل در فراگیر شدن بیماری آتشک، هم در مورد اثرات آن روی میزبان و هم در مورد توسعه عامل بیماری می باشد. در بین بافت های میزبان، بافت های مریستمی برای توسعه باکتری از سایر بافت ها مناسب تر می باشند. چنانچه آب و هوای گرم و بارانی با دوره های آب و هوایی مرطوب تعقیب شود، سبب تحریک رشد باکتری در بافت های مریستمی شاخساره ها، میوه و پوست تنه می شود. این ترکیب دمایی و رطوبتی الگوی گسترش بیماری را نه تنها از سالی به سال دیگر بلکه در بافت های مختلف درخت به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.
دلیل طغیان بیش تر بیماری در این مناطق این است که توسعه بیماری در ابتدای بهار روی اندام زایشی (شکوفه ها) و در اواسط تا اواخر بهار روی اندام رویشی (سرشاخه ها) نه تنها نیازمند رطوبت مناسب، بلکه دمای مناسب نیز هست.
علاوه بر اینکه اغلب شب ها درمناطق شمال غرب افت قابل توجهی دمایی را نشان می دهد که برای رشد و توسعه عامل بیماری مناسب نیست.
خشکی زودهنگام هوا حداقل در بخش هایی از این استان مانع توسعه بیماری می گردد. علاوه بر اینکه در مناطق مختلف هر استان الگوی توسعه بیماری آتشک به شدت تحت تاثیر ارتفاع و میانگین دمای شبانه روز است. به عنوان مثال در استان تهران توسعه بیماری آتشک در نواحی مرتفع استان نظیر دماوند که در ابتدای بهار دارای میانگین پایین تر دمایی می باشند به مراتب کم تر از دشت کرج و یا دشت های مجاور به استان قزوین است.