تکثیر جم:

تکثیر به وسیله بذر: متداول ترین روش تکثیر جم به وسیله بذر است. درختان بذری تولید میوهایی به اندازه وکیفیت مکنند. بذرهای جم قابلیت جوانه زنی خود را به سرعت از دست میدهند. بیشترین قدرت جوانه زنی در بذرهای که بیش از 3-2 هفته از عمر آنها نگذشته باشد مشاهده شده است. تیمار بذور با جیبرلیک اسید باعث افزایش قدرت جوانه زنی میگردد.بذور را می بایست در عمق 10-4 سانتیمتری و با فواصل 25*15 سانتیمتری کاشت. در فصل بارندگی در هند تقریبا 2هفته جوانه میزنند. نهال های به دست آمده حدود یک ماه بعد آماده انتقال و کاشت در زمین اصلی هستند. درختان بذری بسیار مقاوم وطول عمر طولانی دارند .

تکثیر به روش اندام های رویشی : جهت تولید درختان یک دست وشبیه والدین مادری، روش های تکثیر رویشی نظیر پیوند جوانه، پیوند مجاورتی و تکثیر از طریق قلمه و خوابانیدن می تواند مورد استفاده قرار گیرد. تیمار قلمه های جوان با ایندول بوتریک اسید به غلظت 500 پی پی ام و در شرایط میست ( مه ) باعث ریشه دار شدن 100 درصد قلمه ها گردیده است. جهت تکثیر به روش پیوند مجاورتی ، از پایه های بذری 2-1 ساله جم استفاده می گردد. زمان مورد نیاز جهت اتحاد پایه و پیوندک حدود شش ماه است. پیوند جوانه بر پیوند مجاورتی برتری دارد. در این روش پایه های بذری یک ساله با ضخامت 12-10 میلیمتر انتخاب می گردند پیوندک نیز از شاخه های قوی 2-1 ساله انتخاب می شود. در هند بیشتر از روش های پیوند فورکت (forket)  وصله ای (patch)  پوستی (shield)  استفاده می گردد.