گونه های مختلف نهال گردو

گونه های مختلف نهال گردو

گردوی ایرانی J.regia از نظر باغبانی کاملا توسعه یافته است و از لحاظ تولید محصول اقتصادی است.

بر اساس تقسیم بندی تیره Julandaceae شامل هفت جنس و حدود شصت گونه درختان خزان دار و یک پایه با برگ های مرکب متقابل متناوب می باشند به غیر از جنس Juglans جنس های دیگر عبارت اند از :

Caya شامل هیکوری و پکان

Petrocarya یا Wingnuts

Platycarya

Engelhardia

Alfarosa

Oreomunnea

1-­ گونه گردوی آمریکایی

اولین بخش از جنس Juglans بخش Trachycaryon است که تنها شامل یک گونه به نام گردوی امریکایی (J.cinerea) است که تحت عنوان گردوی سفید یا گردوی روغنی نیز شناخته می شود، و با داشتن میوه های دو حجره ای طویل و با پوست چهار قسمت واضحی که در زمان بلوغ شکاف نمی خورد.

میوه های آن به صورت خوشه ای روی یک ساقه طویل ظاهر می شوند. این گونه، زمین های دارای سفره آب زیرزمینی سطحی را تحمل نمی کند. مغز میوه آن درشت بوده، و در ارقام خوب، می توانند به دو نیم شکسته شوند.

2- گونه های آسیای شرقی

سه گونه گردو متعلق به بخش Cardiocaryon هستند. دارای میوه های دو حجره ای با پوست ناشکوفا هستند. گل آذین این گونه ها خوشه هایی با 5 تا 25 میوه تولید می کند. ارقام مقاوم به سرما بیشتر در گروه گردوی منچوری J.mandshurica قرار دارند.

چیدن میوه ها مشکل بوده و بیشتر برای تهیه الوار و ساختن مبلمان استفاده می شوند. گردوی ژاپنی J.aolantifolia نیز معمولا میوه هایی تولید می کند که به سختی شکسته می شود، اما نهال های حاصله از توده های بذری، مغزهایی قلبی شکل با قابلیت جداسازی راحت تر تولید می کنند که به عنوان گردوی قلبی شناخته می شود.

گردوی چینی J.cathayensis است که بسیار شبیه به گردوی منچوری است اما به شرایط اقلیمی گرم تر در جنوب شرقی چین سازگار شده است، و کم و بیش به عنوان پایه به کار می رود.

3- گونه های گردوی سیاه

بخش Rhysocaryon شامل تقریبا 16 گونه گردوی آمریکای شمالی و جنوبی است، که همگی میو های چهار حجره ای با پوست ناشکوفا تولید می کنند.

گردوی سیاه شرقی J.nigra بزرگ ترین گردوی آمریکای شمالی که به ارتفاع 45 متر و به قطر 2 متر اغلب در زمین های با شیب کم و با خاک های دارای زهکشی مناسب یافت می شود. دارای پوست میوه سخت، سیاه و شیارهای نامنظم در روی پوست میوه است. گردوی این گونه برای تهیه شیرینی، غذا، بستنی مورد استفاده قرار می گیرد.

چوب آنها عمدتا در ساخت لوازم منزل و قنداق اسلحه بکار می رود. میوه های آن سخت بوده، پوست آن سیاه و درصد مغز کمتری دارد. مغزهای آنها که طعم گیرایی دارند به طور تجاری، در شیرینی پزی و تولید بستنی استفاده می شود.

گردوی سیاه کالیفرنیای شمالی J.hindsii به عنوان پایه میوه ها برای عرضه به بازار جمع آوری می شود. چوب آنها به ویژه اگر طرح برجسته مطلوبی داشته باشد، به قیمت خوبی فروخته می شود.

گردوی سیاه کالیفرنیای جنوبی J.californica درختچه مانند بوده این گونه به دلیل حساسیت به بیماری های ریشه ای زیاد به عنوان پایه بکار نمی رود.

دو گونه از انواع گردوی سیاه شامل گردوی سیاه آریزونا J.major و گردوی سیاه تگزاس J.microcarpa . این گونه ها فقط به عنوان پایه در مناطق خشک و شور به کار می روند. J.microcarpa گردوی سیاه تگزاش به ندرت به ارتفاع بیش از 10 متر می رسد. میوه آن کوچک تر از میوه سایر گونه ها است و در خاک های با PH زیاد به عنوان پایه مورد استفاده قرار می گیرد همچنین در خاک های با بر و کلراید زیاد بهتر از سایر گونه ها رشد می کنند.

گونه J.hirsuta در این گونه درختان بزرگ و گسترده اند و در طول و مسیر دره ها رشد می کنند و نسبت به J.nigra شاخ و برگ آن کرک بیشتری دارد.

J.mollis گونه ای از مکزیک و در مقایسه با J.hindsii در ارتفاعات بالاتر قابل کشت است.

J.pyriformis درختان بلند و خزان کننده بوده و در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری دیده می شود و از جنوب شرقی مکزیک جمع آوری شده است احتمالا بومی مکزیک است.

J.olanchana با درختان متوسط تا بزرگ در مناطق نیمه گرمسیری تا گرمسیری یافت می شود. میوه آن شبیه گونه J.pyriformis اما برگ ها متفاوت است.

J.steyermarkii جمع آوری شده از گواتمالا و از طریق مشخصات برگ و پوست درختان شناسایی شده است.

J.jamaicensis گردوی ایدیاس غربی با ارتفاع 45 متر و برگ های دراز و برگچه های باریک، بومی پرتوریکو و کوبا است.

J.venenezuelensis معمولا درختان کوتاه و دارای تاج گسترده هستند و می توانند به درختان بزرگ نیز تبدیل شوند. بومی کوهستان های ساحلی شمال ونزوئلا بوده و درخت آن به منظور استفاده از چوب قطع می شود و کمیاب است.

J.neotropica گردوی آند، بومی کوه های کلمبیا، اکوادور، جنوب غربی ونزوئلا شمال پرو است در حاشیه جنگل ها یافت می شود و تقریبا همیشه سبز است. می تواند در مناطق معتدله تا ارتفاع 1500 متر از سطح دریا با دمای 3 تا 25 درجه سانتی گراد رشد بکند دارای چوب ارزشمندی برای صنایع چوب و گردوی آن مصرف تغذیه ای محلی دارد.

J.boliviana گردوی بولیوی درختانی بزرگ با ارتفاع بیش از 25 متر هستند.

J.soratensis این گونه از دره Sorata نزدیک لاپاز در بولیوی گزارش شده است می تواند هیبریدی از گونه J.nigra باشد. برگ ها و گل های آن شبیه J.neotropica است.

J.australis گردوی آرژانتین با طول 7 تا 24 متر و قطر 70 سانتی متر که برگ ها در سپتامبر ظاهر می شود و در اوایل ماه می ریزش می کند. برگ ها دارای کرک و بومی جنگل های بولیوی و آرژانتین است.

4- گونه های گردوی ایرانی

گردوی ایرانی J.regia تجاری ترین گونه گردو در جهان است که گردوی انگلیسی نیز نامیده می شوند. این گروه با میو ه های چهار حجره ای و پوست ناشکوفا که در زمان بلوغ از پوست سخت جدا می گردد، مشخص می شوند.

گردوی ایرانی، به دلیل باردهی جانبی زیاد و هم به دلیل زود باردهی، که در اغلب نهال های بذری دیده می شود، اما عموما ویژگی نادری در میان درختان گردوهای بذری است.

این درختان به طور کلی به عنوان انواع نسبتا پوست نازک (کاغذی) شناخته می شوند که میوه هایی با ارزش بازاری زیاد تولید می کنند، و گروه دوم به عنوان گردوهای خودرو می باشند. این ارقام خودرو و میوه هایی بسیار سخت و کوچک تولید می کنند.

اصطلاح گردوی انگلیسی (English walnut)

به طور کلی گردوهای سیاه بخش ریزوکاریون (S.Rhizocaryon) با گونه های بخش تراچی کاریون (S.Trachycaryon) و بخش کاردیوکاریون (S.Cardiocaryon) قابل تلاقی نیستند.