شناسائی گونه های وحشی بادام با استفاده از مارکرهای بیو شیمایی

شناسائی گونه های وحشی بادام با استفاده از مارکرهای بیو شیمایی

بررسی امیگدالین، اسیدهای چرب و پروتئین های کل موجود در مغز ۷ گونه وحشی بادام در آذربایجان غربی شامل P. lycioidies، P. carduchorum ، P urmiensis، P.trichamygdahus ، P. communis،  P. kotschyi ، p. pabotii به انجام رسیده است . نتایج نشان داد که  بیشترین مقدار آمیگدالین در گونه P. turumiensis و کمترین آن در P.kotschyi  بدست آمد . از نظر میزان اسیدهای چرب، گونه P. trichamygdalus بیشترین و گونه  نشان داد که بیشترین مقدار آمیگدالین در بدست آمد. از نظر میزان  اسیدهای چرب، گونهlycioidies var . P. lycioidies کمترین مقدار را نشان دادند. ازنظر میزان پروتئین­های کل مغز گونه P. lycioides var. lycioides بیشترین و P.trichamygdalus  کمتراین مقدار را نشان دادند. نتایج الکتروفورز با استفاده از تکنیک PAGE نشان داد که بیشترین عدم تشابه ژنتیکی P. turumiensis با سایر گونه ها بدست آمد(siami et al. 2002)  

بررسی تنوع ژنتیکی توده های وحشی بادام استان اصفهان با استفاده از برخی پروتئین های ذخیره ای بذر توسط زین العابدینی (۱۳۸۰) به انجام رسیده است. داده های بدست آمده از آنالیز کل پروتئین نشان داد که بطور دقیق یک ارتباط تاکسونومی را در گونه های وحشی بسیار نزدیک به هم می توان ایجاد کرد.

 از آیزوزیم ها برای شناسایی گونه های وحشی بادام استفاده شده است، گونه های وحشی بادام جمع آوری شده از برخی از نواحی ایران به همراه یک گونه وحشی اروپایی توسط شش سیستم آیزوزایمی

(SKDH, PGM, IDH, AAT. LAP, GP) نشان داده شد که ایران به عنوان خزانه ژنی مهم برای بادام می باشد و احتمالا اهلی شدن بادام از شمال ایران شروع و سپس به نواحی دیگر گسترش یافته است (2003 .Vezvaei).

مشخصات ژرم پلاسم های بادام کشور پرتغال بوسیله مارکرهای آیزوزایم مورد ارزیابی قرار گرفته اند. (Cabrita et al. 2003)