اهمیت اقتصادی و ارزش غذایی انبه:

انبه از نظر میزان تولید بعد از موز ،مرکبات ،انگور و سیب در رتبه پنجم در جهان قرار دارد. میوه انبه یکی از منابع مهم غذایی مردم کشورهای جهان سوم می باشد . علاوه بر مصرف تازه خوری ،مازاد تولید این میوه به صورت فرآوری هایی نظیر آب میوه ،کنسرو،ترشی ،پوره انبه و چاشنی غذا صادر می گردد.

میوه انبه در تمام مراحل رشد آن چه به صورت رسیده و چه به صورت نارس قابل استفاده می باشد . مغز هسته انبه دارای 10-8 درصد چربی با کیفیت خوب است که در تهیه صابون و همچنین به عنوان جانشین کاکائو در شیرینی سازی مورد استفاده قرار می گیرد. پوست درخت انبه نیز منبع بسیار خوبی از تانن است که در صنعت چرم سازی از آن استفاده می شود.

برگ های ترد ولطیف انبه در جاوه و فلیپین به عنوان سبزی استفاده می شود. ساقه انبه هم به نوعی رزین ترشح می کند . همچنین چوب درخت انبه در ساختن وسایل چوبی مورد استفاده قرار می گیرد. برگ انبه اثر قابض و گل های آن اثر اشتها آور و قابض دارد ودر رفع ترشحات زنانگی موثر است .میوه انبه حاوی انواع آمینو اسید ها،کربوهیدرات ها،اسیدهای چرب ،مواد معدنی ،اسیدهای آلی ،پروتئین ها و ویتامین ها است. در اوایل دوره رسیدگی میوه های انبه ترش،قابض و سرشار از اسید اسکوربیک (ویتامین C)می باشند. انبه های رسیده حاوی مقادیر متوسطی از ویتامین C ولی سرشار از پروویتامین A و ویتامین های B1و B2 می باشند. قسمت عمده ویتامین c میوه های رسیده در قسمت گوشت میوه قرار دارد.

جدول - ترکیبات تشکیل دهنده میوه انبه