درخت چیکو(Chiku ) بومی جنوب مکزیک و کشورهای آمریکای مرکزی است. این گیاه از دوران باستان جهت تولید میوه و تهیه صمغ به منظور تولید خمیر دندان در جزائر کارائیب، جنوب آمریکا و فلوریدا کشت می شده است و سپس به وسیله اسپانیولی ها به فیلیپین برده شده و در نهایت به تمام نقاط گرمسیری دنیا انتشار یافته است. این میوه با نام های محلی متفاوت شامل: چیکو در فیلیپین، ساپودیلا در انگلیس، سان مانیلا در اندونزی، لاموت در تایلند، چیکلی در مکزیک، چیکو زاپوته در گواتمالا، مکزیک، ونزوئلا و نازی بری در جامائیکا شناخته می شود. بیشترین سطح زیر کشت چیکو در کشورهای هند و مکزیک قرار دارد. ارقام تجاری چیکو در کشورهای سریلانکا، مالزی، فیلیپین، تایلند، آمریکای مرکزی، ونزوئلا، فلوریدای آمریکا و نواحی جزایر کارائیب کشت می شوند. درختان بالغ آن2500-1000 میوه در سال تولید می کنند.

در استان های سیستان و بلوچستان، هرمزگانو شهرستان های جیرفت و کهنوج در استان کرمان این درخت به صورت پراکنده در باغ ها و منازل یافت می شود. چیکو از درختان بسیار مناسب جهت کاشت در نواحی جنوب و جنوب شرق کشور به ویژه استان های هرمزگان، سیستان و بلوچستان و جنوب شرق استان کرمان می باشد . سازگاری ان با شرایط آب و هوایی این مناطق بسیار خوب بوده و محصول عالی تولید می کند. توسعه کشت این درخت به صورت باغ های تجاری در جنوب شرق ایران به ويژه درمنطقه بلوچستان در حال افزایش است

جدول -سطح زیر کشت و تولید چیکو در ایران

کمبود نهال مرغوب پیوندی یکی از مهمترین موانع مهم توسعه کاشت چیکو به شما می رود. در مقایسه با انبه توسعه کشت چیکو در مناطق مستعد گرمسیری  کشور از مزایای زیر برخوردار است.

• چیکو شرائط نامساعد آب و هوایی و خاک را بهتر از انبه تحمل می کند
• گل دهی آن خارج از فصل بارندگی است. بنابراین، بارندگی تاثیری بر روی تلقیح گل ها و تشکیل میوه آن ندارد اما بارندگی باعث اختلال در عملیات گرده افشانی انبه و کاهش شدید تلقیح میوه ها می گردد. چون گلدهی انبه مصادف با اوج بارندگی های زمستانه است.
• در مقایسه با انبه آفات و بیماری های آن بسیار کم است
• معمولا فاقد سال آوری می باشد
• از نظر تغذیه و آبیاری کم توقع تر از انبه است
• مقاومت آن در مقابل بادهای گرم و سوزان تابستان (معروف به باد لوار) | بیشتر از انبه است .