تکثیر چیکو:

الف- تکثیر چیکو به وسیله بذر: چیکو را می توان از طریق بذر تکثیر کرد. در گذشته های بسیار دور  از  بذر جهت تکثیر استفاده می شده است. درختان بذری معایب متعددی از جمله رشد کند، دوره نونهالی طولانی (۱۰-۸ سال)، هیکل بسیار قوی و بلند و تنوع بسیار شدید از نظر خصوصیات رویشی و زایشی دارند و درختان حاصله شبیه والدین نیستند. در این روش بذور از درختان مرغوب انتخاب شده و درون گلدان یا خزانه دارای خاک شنی سبک کاشته می شوند. بذور بعد از خارج شدن از میوه باید در اسرع وقت کاشته شوند. بذور ۷۰- ۴۰ روز پس از کشت جوانه می زنند. بذوری که در خزانه کاشته می شوند وقتی ارتفاع نهال های حاصل از آنها به ۱۵- ۱۰ سانتیمتر رسید به گلدان های پلی اتیلنی منتقل می شوند. این نهال ها زمانی که ارتفاع آنها به یک متر رسید پیوند می شوند .

 ب- تکثیر چیکو رویشی: درختان حاصل از این روش تکثیر شبیه والدین بوده و زودتر به مرحله ثمر دهی می رسند. همچنین نسبتا پا کوتاه بوده و مدیریت آنها راحت است تکثیر رویشی می توان از روش هایی نظیر خوابانیدن هوایی، خوابانیدن زمینی،  خوابانیدن درون گلدان، پیوند مجاورتی، پیوند جانبی، پیوند چوب نرم،

پیوند جوانه ریز ازدیادی استفاده نمود .

خوابانیدن هوایی چیکو: چیکو از درختان سخت ریشه زا است . در این روش می توان از شاخه های جوان که از قدرت ریشه زایی بیشتری برخوردارند استفاده نمود. باید شاخه های ۲-۱ ساله که ۶۰-۴۵ سانتیمتر طول و حدود یک سانتیمتر ضخامت (به ضخامت مداد) و چندین برگ سالم و سبزه تیره داشته باشند انتخاب شوند. حلقه ای از پوست شاخه ی انتخابی به طول حدود ۳ سانتیمتر برداشته و با خزه مرطوب اسفاگنوم یا رس ورمی کولایت پوشانده شده و با پلاستیک آن را می بندند. حدود ۳ ماه طول میک شد تا ریشه ها از قسمت بالای حلقه ها ظاهر شوند. بعد از تشکیل کامل ریشه ها شکافی  وی شکل به طول حدود ۱۵-۱۰ سانتیمتر پایین تر از محل حلقه برداری ایجاد می گردد و به فواصل ۱۵ روز یک بار محل شکاف عمیق تر شده و در نهایت ۶ هفته بعد از اولین برش، با زدن برش عمیق شاخه ریشه دار شده را از گیاه مادری جدا می کنند. با استفاده از ایندول بوتریک اسید و یا نفتالین استیک اسید می توان میزان ریشه زایی را افزایش داد. میزان تلفات در این روش بالا و درختان تولیدی دارای ریشه سطحی هستند. هم چنین در خاک های سبک و شنی امکان از ریشه کن شدن درختان در اثر وزش بادهای سنگین وجود دارد. بهترین زمان خوابانیدن هوایی اوایل فصل بارندگی است .

متداولترین روش تکثیر چیکو پیوند می باشد. در تکثیر به روش پیوند انتخاب نوع پایه اهمیت زیادی دارد. کندی رشد نهال های بذری مورد استفاده به عنوان پایه و ناسازگاری بین پایه و پیوندک از عوامل مهم محدود کننده تکثیر انبوه و سریع چیکو به روش پیوند است غالبا ناسازگاری بین پایه و پیوند باعث تولید میوه هائی با کیفیت نامطلوب می گردد. مهمترین پایه های مورد استفاده عبارتند از:

نهال های بذری چیکو: (Achras zapota)

Mee tree

بذور رایان(Rayan) یا کرنی(Kerni) (Manikara hexandra)

بذور سیب آدامز(Manilkara kauk)

بذور درخت ماهو (Mahu) (Madhuka latifolia)

بذور درخت می (Mee tree) (Bassia longifolia)

در ایالت ماهاراشترای هند از پایه سیب آدامز و در سریلانکا از پایه  درخت درون می (mee) جهت تکثیر چیکو استفاده می کنند. نهال های بذری درخت می رشد سریع دارند اما این رشد بسیار سریع ناسازگاری با پیوندک را به دنبال خواهد داشت. رایان یا کرنی عمومی ترین پایه مورد استفاده جهت تکثیر چیکو است . عدم یکنواختی در رشد نهال ها یکی از مشکلات این پایه است بذور رایان کوچک، بیضی شکل و شیرین هستند. بذور شسته شده و در سایه خشک می شوند. جهت جوانه زنی سریع و آسان به مدت یک شب در آب قرار گرفته و سپس در گلدان یا خزانه کاشته می شوند. بذور طی مدت چهار هفته جوانه می زنند. زمانی که ارتفاع نهال ها حداقل به ۱۵ سانتیمتر رسید از خزانه به گلدان منتقل می شوند. در هنگام پیوند تمام شاخه ها تا ارتفاع ۳۰ سانتیمتری حذف می گردند. ضخامت پایه ها در هنگام پیوند باید حدود یک سانتیمتر باشد. درختان چیکو حاصل از پیوند طی مدت ۳-۲ سال به میوه می نشینند .

در هند متداول ترین روش تکثیر پیوند مجاورتی است و اخیرا پیوند چوب نرم نیز رایج گردیده است. در کشورهای آمریکای مرکزی و مکزیک نیز از پیوند مجاورتی جهت تکثیر چیکو استفاده می شود. بهترین روش پیوند چیکو در استان هرمزگان پیوند مجاورتی و بهترین زمان آن مهرماه یا اواسط فروردین ماه ، و در بلوچستان بهترین روش پیوند جانبی و بهترین زمان آن فروردین ماه گزارش شده  است .