نام فارسی: لاله واژگون

نام علمی: Fritillaria spp

نام انگلیسی: Crown-Imperial

تیره:  Liliaceae

منشاء لاله واژگون: بومی ایران است.

مشخصات ظاهری لاله واژگون: گیاهی دائمی و سوخ دار، که سوخ آن از نوع حقیقی بدون پوشش است با دو یا تعداد بیشتری فلس درشت، سوخ درشت و زرد رنگی بوده و بوی آن شبیه سیر است دارای یک و یا به ندرت دو برگ قاعده ای بوده و برگ ها بصورت متقابل، متناوب و یا حتی فراهم قرار دارند. در برخی از کونه ها گریبانی از دو تا سه براکته برگ مانند وجود دارد گل ها بطور معمول آویخته و بصورت تکی یا خوشه ای و یا چتری از چندین گل انتهایی هستند.

گونه های مهم لاله واژگون:

 JY): F. persica واژگون ایرانی) سوخ آن از دو فلس بزرگ تشکیل شده و گل آذین آن تا ۳۰ گل قهوه ای مایل به سبز تا بنفشی دارد صفت خوب این گونه ساقه گل دهنده طویل آن است.

 F meleagris: (لاله واژگون خال دار) گل ها بصورت تک گل یا جفتی به رنگ سفید، بنفش خال دار و بنفش روشن و نارنجی خال دار ظاهر می شوند.

1. imperialis (اشک مریم) نام اشک مریم اشاره به قطره های درشت نوش است که از قاعده گل ها تراوش می شود بومی ایران است و در مناطق فارس، خوانسار و کوه های بختیاری دیده می شود. گل های آن بصورت چتری از سه تا شش و گاهی تا هشت گل سرنگون بوده و در رنگ سفید، نارنجی، زرد و قرمز دیده می شود.

F.pallidiflora: گیاهی خزان کننده که مناسب کشت در مکان های آفتابی است و سرما را حداقل تا10- درجه سانتی گراد تحمل می کند.

روش تکثیر لاله واژگون: هر سه یا چهار سال یک بار در پاییز سوخ را از زمین خارج کرده و سوخک اطراف آن را جدا کرده و جهت تکثیر بکار می برند.

 نوع خاک لاله واژگون: خاک سبک با زهکشی مناسب.

 نیازهای اکولوژیکی لاله واژگون:

نور لاله واژگون: آفتاب و سایه آفتاب.