نام فارسی: زعفران زینتی

 نام علمی :Crocu spp

نام انگلیسی: Crocus

تیره: Iridaceae

منشا زعفران زینتی: بومی مدیترانه و آسیای صغیر است.

مشخصات ظاهری زعفران زینتی: گونه های زعفران از نظر باغبانی به عنوان پداژه های گل دهنده پاییزی، زمستانی و بهاری مهم می باشند. البته مهم ترین گروه، گونه ها و رقم هایی هستند که در بهار گل می دهند، و گل ها به رنگ آبی، بنفش، سفید، زرد با رگه های تیره در انتهای ساقه ظاهر می شوند.

گونه های مهم زعفران زینتی:

1. etruascus: حداقل دمای قابل تحمل آن ۵- درجه سانتی گراد است.
2. orsicus (زعفران زینتی پرپر): در اقلیم های سردسیری به خوبی رشد می کند.
3. pulchellus (زعفران زینتی ساق بلند): سردسیری و حداقل دمای قابل تحمل آن ۱۵- درجه سانتی گراد است.

 C nudiflorus (زعفران آنكارا): حداقل دمای مورد تحمل آن پنج درجه سانتی گراد است.

C ancyrensis (زعفران جامه طلایی): حداقل دمای مورد تحمل آن ۱۵- درجه سانتی گراد است.

 روش تکثیر زعفران زینتی: از طریق کشت بذر و پداژه قابل افزایش است.

نوع خاک زعفران زینتی: خاک های شنی و لومی شنی با بیش از دو درصد ماده آلی و زهکشی مناسب.

 نيازهای اکولوژيکی زعفران زینتی:

دما زعفران زینتی: برای رشد به دمای خنک نیاز دارد.

نور زعفران زینتی: گل زعفران به آفتاب کامل و سایه جزیی نیاز دارد. مناطق سایه دار باید حداقل چهار ساعت در روز آفتاب داشته باشند، زیرا نور نه تنها برای فتوسنتز ضروری است، بلکه در کیفیت گل نیز موثر است.

آبیاری زعفران زینتی: تامین آب در طی رشد ضروری است آب برای جوانه زنی پداژه های زعفران خوراکی و نیز توسعه پداژه های جدید لازم و ضروری است.