نام فارسی: گلایول
نام علمی: Gladiolus spp
نام انگلیسی: Gladiolus
تیره: Iridaceae
منشاء گلایول: اغلب گونه های گلایول بومی آفریقا و تعداد کمی بومی نواحی مدیترانه ایی و اروپا هستند.
مشخصات ظاهری گلایول: گیاهی است سوخدار، علفی که از جوانه های جانبی و فرعی در روی پداژه حاصل می شود. تعداد برگ ها ۱ تا ۱۲ عدد است که در قاعده هم دیگر را می پوشانند گل آذین خوشه ای که انتهای ساقه گل دهنده منشعب می شود و گل ها به رنگ قرمز، سفید، صورتی، قرمز تیره و رنگ های جدید امروزه در بازار یافت می شود. هر گلچه، شش گلبرگ نما دارد که دو تا در بالا، دو تا در وسط به نام بال و دو تا در پائین به نام آویز قرار دارند.
گونه های مهم گلایول:
G atroviolaceuS
G, kotschyanus
طول عمر شاخه بریده شده گلایول: ۵ تا ۱۵ روز.
روش تکثیر گلایول: پیاز توپر و پیازچه، در فصل بهار هر ۲۰ روز یک مرتبه کاشته می شود تا گل ها به تدریج حاصل شود.
نوع خاک گلایول: خاک قوی، مرطوب با زهکشی مناسب و pH مناسب برای آن ۷- ۶ است.
نيازهای اکولوژيکي گلایول:
دما گلایول: در دمای ۲۵-۱۸ درجه سانتی گراد بیشترین رشد را دارد.
نورگلایول: آفتابی.
آبیاری گلایول: خاک مرطوب ( البته به رطوبت بیش از حد حساس است و از طرف دیگر خشکی باعث کوتاه ماندن و کج شدن ساقه گل دهنده می شود).
آفات و بیماری های گلایول: پوسیدگی پیاز، کپک خاکستری، تریپس، کنه شته ها و راب ها، بیماری فوزاریوم بسیار حساسند.