نام فارسی : نرگس

نام علمی: Narcissus spp

نام انگلیسی: Narcissus

تیره: Amaryllidaceae

منشاء نرگس: اروپا و شمال آفریقا.

مشخصات ظاهری نرگس: گیاهی سوخ دار، برگ ها باریک و کشیده، گل ها به شکل انفرادی یا چند تایی در انتهای ساقه گل دهنده قرار می گیرند که در ابتدا گل در داخل اسباتی قرار می گیرد و سپس خارج می شود. کشت. نرگس از این جهت حائز اهمیت است که در پاییز با خزان همه بوته ها و گل ها نرگس رشد و نمو خود را آغاز کرده و زیبایی خاصی به باغ می بخشد.

گونه های مهم نرگس:

 N.triandrus(اشک های فرشته): خاص اقلیم سردسیری است که به طور معمول تاج و گل پوشش کرم رنگ و گل پوشی به سمت عقب برگشته است.

 N jonquilla(نرگس، شهلا)

1. bulbocodium (نرگس اسپانیولی)

N pseudonarcissus(نرگس شیپوری وحشی): مخصوص کشت در نواحی معتدل سرد است.

N.tazetta (نرگس شیراز): برخلاف گونه های دیگر نرگس برای گلدهی نیاز به سرما دهی ندارد و دارای گل پوشی سفید، تاج زرد و تاج خیلی کوتاه و کوچک است.

 N.poeticus (نرگس شاعران): تاج کوتاه و به فرم بشقاب با لبه چین خورده و به رنگ زرد و حاشیه قرمز و گل پوش سفید خالص است.

1. papyraceus : تاج گل دندانه دار و گلبرگ ها و تاج آن هردو سفید هستند.
2. incomparabilis: تک گل و گل پوش سفید مایل به کرم و تاج زرد است.
3. cyclamineus: گل به رنگ زرد تاج آن لوله ای باریک است و همانند سیکالامن سرگل به سمت پایین است.

طول عمر شاخه پریده نرگس: ۴ تا ۱۰ روز.

 روش تکثیر نرگس: از طریق تقسیم پیاز در مهر و آبان و کشت بذر.

نوع خاک نرگس: خاک غنی با زهکشی مناسب.

 نيازهای اکولوژيکی نرگس: 

دما نرگس: حداقل 15 سانتی گراد.

نور نرگس: آفتابی.

آبیاری نرگس: متوسط.

آفات و بیماری های نرگس: بیشترین مشکل جدی شامل مگس پیاز نرگس، پوسیدگی طوقه و سایر آلودگی های قارچی ویروس ها شامل ویروس نوار زردی نرگس بر روی گلدهی اولیه.