پرورش و هرس درخت گردو

گردو اصولاً درختی حجیم و گسترده است که بیش از هر درخت دیگر میوه به نور حساسیت و نیاز دارد. در محیط مجزا، بخصوص در سن پیری شاخ و برگ بیرونی درخت گردو به خوبی می روید و بار می دهد، اما نور به مرکز درخت و قسمتهای پایینی آن نمی رسد و برگهای آن به تدریج می ریزد.

همچنین، هنگامی که درختهای گردوی چند ساله به هم می رسند و مزاحم یکدیگر می‌شوند، باز ریزش برگ و خشکیدن شاخ و برگ پایینی درختها رخ می‌دهد. در اینجاست که اهمیت انتخاب روش مناسب برای تربیت و هرس درخت گردو آشکار می شود.

درختهای اغلب ارقام گردو، بخصوص در 2 تا 3 سال اول، رشد زیاد و طبعاً گرایش به رشد صعودی دارند، به این معنی که محور اصلی درخت به سرعت رو به بالا می رود و بازوهای جانبی در اطراف آن رویش افقی دارند. امّا قدرت درخت به قسمتهای پایینی آن منتقل می شود و حالت نزولی پیدا می کند.

در این مرحله است که شاخه بندی درخت ضعیف می شود، اما محور مرکزی تا سن 30 تا 40 سالگی همچنان با قدرت به رشد صعودی ادامه می دهد. در این سن تنۀ درخت خم و مانند بید مجنون رو به پایین آویزان می شود.

در هر حال وضعیت عمومی درخت گردو بر حسب نوع پایه و پیوند و بخصوص کیفیت خاک و اقلیم هر محل، تغییر می کند یا گاهی کاملاً دگرگون می شود.