پروانه های برگخوار گردو

پروانه ­های برگخوار گردو

چندین گونه از پروانه­های برگخوار از روی درختان گردو در نقاط مختلف کشور به شرح زیر جمع آوری شده است:

ابریشم باف ناجور (Portetria dispari L)

این حشره از آفات بسیار مهم در اروپا و ایالات متحده آمریکاست و به خصوص در نواحی جنگلی از برگخواران مهم به شمار می­آید. در ایران گاه­گاهی حالت طغیانی پیدا می­کند و مخصوصاً در نواحی شمالی ایران روی درختان جنگلی پهن برگ و درختان میوه مختلف ایجاد خسارت می­کند. گاهی در روستاهای کوهستانی به مقدار زیاد دیده می­شود، البته با حجم زیاد برگ درختان گردو تصور نمی­رود که خسارت این آفت از نظر اقتصادی شایان اهمیت باشد.

بیولوژی و مشخصات

این حشره زمستان را به صورت تخم می­گذارند. توده­های تخم به صورت لکه­هایی قهوه­ای رنگ به طول 5/2 تا 3 سانتی­متر و عرض حدود 5/1 سانتی­متر روی تنه درختان دیده می­شود و توده محتوی حدود 400 تا 500 تخم است. روی تخم­ها توده­هایی از موهای قهوه­ای روشن پوشیده شده است. تخم­ها مصادف با باز شدن برگ­ها تفریخ می­شوند. لاروها بسیار پراشتها هستند و بیشتر از برگ­های درختان پهن برگ و خزان کننده تغذیه می­کنند ولی از سن دوم به بعد از سوزنی­برگان هم ممکن است تغذیه کنند. لاروها قهوه­ای رنگ با نوارهای روشن در پشت می­باشند، سطح شکمی بدن خاکستری رنگ است؛ به علاوه بدن لاروها پوشیده از موهای بلند و کم و بیش سمی است.

در روی بدن لاروها از حلقه دوم تا ششم یک جفت غده آبی متمایل به سیاه و از حلقه هفتم تا دوازدهم یک جفت غده قرمز رنگ وجود دارد که وجه تشخیص این لاروها از حشرات مشابه است. لاروهای کامل طولشان تا 50 میلی­متر نیز می­رسد. لاروها برای شفیره شدن زیر پوستک­های تنه درخت و پناهگاه­های دیگر می­روند و در پیله­های قهوه­ای رنگ و نسبتاً درشتی تبدیل به شفیره می­شوند. حشرات کامل در اواخر بهار و اوایل تابستان ظاهر می­شوند. در حشرات نر شاخک پروش یا مشابه آن و بال­های جلویی قهوه­ای مایل به خرمایی می­باشد. روی بال­های جلویی نوارهای عرضی و تیره رنگ دیده می­شود و در لبه خارجی بال لکه­های تیره مشاهده می­شود. بال­های عقبی قهوه­ای یکنواخت است. عرض بدن با بال­های باز حدود 40 میلی­متر است. در حشرات ماده شکم قطور و عرض بدن با بال­های باز حدود 70 میلی­متر است. بال­های جلویی تقریباً سفیدرنگ با خطوط عرضی موجدار است. روی لبه بال­های جلویی و عقبی نقاط قهوه­ای رنگ دیده می­شود. شاخک­ها نسبتاً باریک است. حشرات ماده بلافاصله پس از ظهور جفت­گیری، تخم­ریزی می­کنند و روی توده­های تخم را با پرزهای قهوه­ای رنگ متراکم می­پوشانند. این حشره در سال فقط یک نسل دارد.

مبارزه

خوشبختانه در شرایط کشور ما در اکثر موارد این آفت احتیاج به مبارزه و سم­پاشی اختصاصی ندارد و به خوبی به وسیله عوامل طبیعی کنترل کننده تحت کنترل در می­آید. در مواردی که کاربرد مواد شیمیایی لزوم پیدا کند، سم­پاشی در بهار با ظهور لاروهای سن اول با ترکیباتی نظیر مالاتیون 60 درصد، گوزاتیون 20 درصد و اکثر سموم فسفره تماسی و نفوذی قابل کنترل می­باشد.