پژمردگی شاخه گردو (Hendersonula toruloidea)

پژمردگی شاخه (Hendersonula toruloidea)

در این بیماری در اواسط تابستان، برگ­ها در یک یا چند شاخه، پژمرده خشک و قهوه­ای تیره می­شوند و به درخت متصل می­مانند. لایه خارجی پوست در شاخه­های آلوده، خشک و کاغذی و از درخت جدا می­شود و پودر سیاه رنگی را که حاوی اسپورهای عامل بیماری است آشکار می­کند. این بیماری مزمن است. معمولاً شاخه­های کوچکتر بیشتر آلوده می­شوند ولی گاهی به شاخه­های بزرگتر و در نهایت به تنه نیز پیشروی می­کند.

پژمردگی شاخه را hendersonula toruloidea Nattrass ایجاد می­کند.

همه­گیری شناسی و چرخه بیماری

آرتروسپورهای H.toruloidea می­توانند دوره­های طولانی مدت هوای گرم و خشک را تحمل کنند و به آسانی با باد حمل، و احتمالاً در زمستان با باران پخش می­شوند. قارچ به بافت سالم نفوذ نمی­کند. آسیب آفتاب سوختگی شایع­ترین محل ورود قارچ است، اگرچه شکاف­های مکانیکی نیز به ورود قارچ حساس­اند. درختان ضعیف یا آنهایی که بر اثر آلودگی شدید ناشی از کنه دچار برگ­ریزی شده­اند، نسبت به آلودگی حساس­ترند چون باز بودن تاج درخت سیب عبور نور خورشید و رسیدن آن به شاخه­ها و آفتاب سوختگی آنها می­شود.

آلودگی در بهار و اوایل تابستان رخ می­دهد و گسترش قارچ در شاخه­ها در فصل تابستان بسیار سریع است. قارچ به آوند آبکشی، کورتکس، سلول­های شعاعی و بسیاری از عناصر آوند چوبی حمله می­کند که در آن تیلوز و ماده صمغی تیره رنگی تولید می­شوند. در تابستان، شانکرهای بزرگی طی 15-10 روز بعد از مایه­زنی تشکیل می­شوند، ولی بافت­هایی که در زمستان مایه­زنی شده­اند، چندین ماه بعد از مایه­زنی نیز فاقد شانکر هستند. قارچ در دماهای 33-30 درجه سانتی­گراد بهترین رشد دارد. دماهای بین 25 و 35 درجه سانتی­گراد نسبت به دماهای پایین­تر از 25 درجه سانتی­گراد برای رشد مناسب­ترند. دماهای بالاتر در تابستان علاوه بر مناسب بودن برای قارچ، میزان خسارت ناشی از آفتاب سوختگی را نیز افزایش می­دهند. گمان می­رود در بعضی مناطق گردوکاری هوایی خنک­تر در طول تابستان درختان را در برابر پژمردگی شاخه محافظت کند.

کنترل

عملیات باغداری که رشد خوب و تولید تاج کامل و محافظ را تأمین می­کند و خسارت ناشی از آفتاب سوختگی را به حداقل می­رساند، در مدیریت بیماری پژمردگی شاخه بسیار اهمیت دارد. شاخه­های آلوده باید حذف و نابود شوند. یک یا دو بار کاربرد قارچ­کش­های دارای پایه مس در زمستان، آلودگی را کاهش می­دهد، ولی تیمار شیمیایی به ندرت به کار می­رود و در مناطقی که روش­های زراعی خوب استفاده می­شود، غیر ضروری است. ارقام ائورکا، فرانکت، مایت حساس­ترین ارقام هستند. رقم پاین کمتر حساس است. رقم کنکورد بسیار مقاوم است ولی برای شرایط گرم و خشک که پژمردگی شاخه را زیاد می­کند مناسب نیست.