پوسیدگی مغز گردو (Xanthomonas juglandis Dowson)
پوسیدگی مغز گردو (Xanthomonas juglandis Dowson)
این بیماری ابتدا در سال 1922 از استرالیا گزارش شد و در بسیاری از ممالک جهان از جمله اروپا و آمریکا گزارش شده است و در سال 1356 در ایران گزارش شد.
علائم بیماری
علائم بیماری در روی برگ، گل آذین، میوه شاخه و جوانهها ظاهر میشود. بیماری با ظهور لکههای کوچک در روی برگها آشکار میشود، لکهها به تدریج توسعه مییابند و پس از منتهی شدن به رگبرگها زاویهدار و رنگ آنها سیاه میشود. وقتی که میوه به اندازه یک نخود است علائم آلودگی در روی آن به صورت لکه سیاهی در گلگاه دیده میشود که به تدریج توسعه یافته، فرورفتگی پیدا کرده و شکاف برمیدارد. در صورت مساعد بودن شرایط جوی، لکه روی میوه توسعه یافته، تمام پوست میوه را فرا میگیرد و سپس به مغز گردو نفوذ میکند. مغز گردو در اثر آلودگی سیاه چروکیده و لزج میشود. گاهی علائم بیماری به صورت لکه سیاه در سطح جانبی میوه باقی میماند. چنانچه آلودگی در آخر فصل اتفاق بیفتد، غالباً فقط پوست سبز میوه علائم بیماری را نشان میدهد.
عامل بیماری
عامل پوسیدگی مغز گردو باکتری Xanthomonas juglandis میباشد. باکتری میلهای شکل به اندازه 5/1*4/0 میکرون بوده که دارای یک تاژک در یک قطب است. باکتری از نوع گرم منفی میباشد. دو تا سه روز پس از کشت در محیط کشت مصنوعی Agar Nutrient کلنیهای آن به رنگ زرد تشکیل میشوند.
چرخه بیماری
عامل بیماری پوسیدگی مغز گردو زمستان را در روی برگ و میوههای آلوده در خاک و یا روی درخت در داخل جوانهها سپری میکند. باکتری در بهار از طریق باران و حشرات بر روی برگها، گلها و میوههای جوان گردو انتقال یافته و سبب آلودگی میشود. مناسبترین درجه حرارت برای رشد باکتری بین 30 تا 40 درجه سانتیگراد است. وجود بارندگی و رطوبت در بهار نقش مهمی در توسعه بیماری دارد.
مبارزه
برای کنترل بیماری میتوان از سموم مسی استفاده نمود. سمپاشی در دو مرحله توصیه میشود: نوبت اول قبل از باز شدن جوانهها با کوپراویت به نسبت چهار در هزار و نوبت دوم پس از مرحله گلدهی به نسبت سه در هزار میباشد.