آنتراکنوز درخت گردو

آنتراکنوز

نام دیگر بیماری: لکه سیاه درخت گردو

انواع آنتراکنوزها، بیماریهای برگ، شاخه و میوه هستند که به گیاهان متعددی صدمه میزنند. عامل بیماری آنتزاکنوز گردو قارچ اسکومیست Leptostyla Gnomonia است که شکل غیر جنسی آن اسامی بیماری آنتزاکنوز گردو انتشار جهانی دارد.

نشانه های بیماری

قارچ عامل به کلیه بافتهای سبز حمله میکند و به خصوص برگ حساس تر و قبل از سایر اندامها آلوده میشود. در برگ، لکه های متعدد فرو رفته با حاشیه دندانه دار قهوه ای تیره – سیاه رنگ تشکیل میشود که در وسط آن، نقاط ریز خاکستری – سیاه رنگی دیده میشود. این لکه ها ابتدا کوچک اند (قطر 5-2 میلیمتر) اما به تدریج بزرگ شده و به یکدیگر می پیوندند  و نواحی بافت مرده وسیعی را تشکیل میدهند. برگهای آلوده زرد میشوند و پیش از موعد میریزند و در موارد شدید، تاج درخت کاملاً بی برگ میشود. در آلودگیهای شدید، صدمات وارد به برگ و میوه موجب افت شدید کمیت و کیفیت محصول و توقف رشد میشود.

چرخه بیماری

قارچ عامل آنتراکنوز به شکل پریتسیوم های نابالغ در برگهای ریخته و زخمهای سرشاخه زمستان گذرانی میکند. آسکوسپور عامل آلودگی اولیه و انتشار بیماری در بهار و کوتیدی عامل آلودگیهای ثانویه در طول فصل تابستان است. در اوایل بهار، پریتسیوم ها بالغ میشوند و آسکوسپورهای دو سلولی تولید میکنند که منبع اولیه آلودگی هستند. آسکوسپورها در هنگام بارندگی از پریتسیوم ها بیرون ریخته و به همراه باد به برگ درختان مجاور منتقل میشوند. این بیماری در بهارهای پر باران تشدید میشود اما نشانه های آن معمولاً در تیر و مرداد آشکار میشوند. شرایط مطلوب دمای ^oC 21 و رطوبت نسبی 100-96% است و کونیدی ها میتوانند در نبود آب آزاد حداقل به مدت 2 هفته زنده بمانند.

کنترل

اقدامات زراعی

هرس شاخه های آلوده و جمع آوری و سوزاندن برگها و شاخه های آلوده در سراسر طول بهار و پاییز بسیار مؤثر است. مصرف کودهای ازته موجب تأخیر در بلوغ برگ و در نتیجه، کاهش رشد لکه ها و تعداد آسرول ها میشود.

کاشت ارقام مقاوم

پارادوکس، Franquette و Corne به دلیل دیر برگده بودن، آلودگی کمتری نشان میدهند. Hartley به طور نسبی حساس ترین رقم بود و ارقام Rounde demontignar, Vina, Chandler آلودگی کمتری نشان دادند.

مبارزه شیمیایی

بیماری آنتراکنوز آنقدر بالا نیست که نیازی به مبارزه شیمیایی باشد اما در آلودگیهای شدید، 3-2 نوبت محلول پاشی پاییزه و 2 نوبت بهاره با کاپتان، زینب یا بنومیل توصیه میشود. اولین نوبت محلول پاشی بهاره هنگام تورم یا باز شدن جوانه ها و اولین نوبت پاییزه پس از ریزش برگ و سپس با فواصل 14-10 روز انجام میشوند.