کاکتوس کارنژیا Carengia

کارنژیا از نام کاشف آمریکایی آندروکارنژیه (Andrew Carengie) گرفته شده است. این کاکتوس بومی بیایان های جنوب خاوری آمریکا است و در شمال مکزیک نیز گسترش دارد. جنس کارنژیا تنها دارای یک گونه به نام ژیگانته آ (C.gigantea) می باشد. دارای بدنه ی استوایی شکل به قطر 60 سانتی متر و ارتفاع 12 متر است. که بعد از 20 الی 30 سال در شرایط مطلوب شاخه های فرعی را  متر بالاتر از سطح زمین ایجاد می کنند. دارای 24 شکاف ردیفی و ارئول های قهوه ای رنگ که به فاصله ی 5/2 سانتی متر از هم قرار گرفته اند. هر آرئول شامل 20 خار شعاعی و 3 تا 6 خار مرکزی به درازای 6 سانتی متر هستند . به ار ها به رنگ قهوه ای روشن و تیره و گاه نقره ای می باشند.

گل های قیفی شکل به قطر 12 سانتی متر در رنگ های سفید و سفید مایل به سبز بسیار خوشبو ، شب هنگام، در سن بلوغ کارنژیا شکوفه می شوند. فصل گلدهی آنها بهار و تابستان است.

میوه های تخم مرغی شکل به درازای 5/7 سانتی متر و سبز رنگ که هنگام رسیدن سرخ رنگ می شوند و شکاف برداشته و بذر های سخت و سیاه رنگ خود را به بیرون پرتاب می کنند. تکثیر کارنژیاها از طریق کشت بذر آنها به راحتی امکان پذیر است. میزان آبیاری مناسب در ماه های گرم برای آنها لازم و در برابر یخ زدگی (چند درجه زیر صفر)  مقاومت نشان می دهند.

کاکتوس کارنژیا به سبب داشتن تنه قطور و پر خار خود، در طبیعت جایگاه بسیار مناسبی برای آشیانه سازی پرندگان ویژه سرزمین  های بومی خود به شمار می رود. زیرا فراهم کردن شکاف هایی مناسب برای لانه سازی به آسانی اجام گرفته و همچنین آنها را از گزند دشمنان دور نگاه می دارد.

آنچه در کتابها و فیلم ها از این کاکتوس دیده می شود نمودی از همین گونه می باشد. (Carengiea.gigantea) و در ایران نیز تعداد بی شماری از دوستداران کاکتوس آن را به عنوان مظهر کاکتوس می شناسند.