کاکتوس لوبی و یا LOBIVIA
این کاکتوسی بومی بولیوی، آرژانتین و پرو بوده و تا ارتفاع 3000 متر گسترش دارند. نام آن منطقه ای از کشور بولیوی (Bolivia) است که جایگاه بسیاری از کاکتوسها در آن محل می باشد. کاکوس لوبی و یا، دارای ساقه هایی کوتاه، کوچک و کروی به رنگ سبز یا خاکستری مایل به سبز و گاهی ستونی شکل و دارای انشعاب میباشند. بیشینۀ بلندی پیکر این کاکتوسها تا ۱۰۰ سانتیمتر میرسد. گلهای بزرگ، درخشان قیفی شکل آن پیرامون ساقه در رنگهای سفید، ارغوانی، زرد، سرخ، و نارنجی پدیدار می شوند و برخی گونه ها در نخستین روزهای بهار و نیز در تابستان گلدهی خود را آغاز می نمایند این کاکتوس دارای تخمدان و لوله گل ناهموار و کرکدار بوده و پرچمها همانند جنس اکینوپسیس فراوان و به صورت مجمتع پیرامون خامه را فراگرفته اند. بلندی گلها به ۵ تا ۱۵ سانتیمتر و قطر آنها به ۵ تا ۱۰ سانتیمتر میرسد. میوۀ تخم مرغی شکل آنها به رنگ زرد به هنگام رسیدن خشک شده و دارای شمار زیادی بذر کوچک و سیاه می باشد.
بیشتر این کاکتوسها از راه بذر تکثیر می گردند. ولی برای شتاب بخشیدن به تکثیر، بهتر است آن را با پاجوش یا جوانه های جانبی تکثیر نمود. بذرکاری عموماً در پایان اسفندماه یا آغاز فروردین ماه انجام می گیرد و پس از نزدیک به ۳ تا ۴ ماه از رویش بذر، توصیه می شود که دوباره آنها را به گونه ای مرتب در ظرف ویژه دیگری جابجا نمود. چنین کاری موجب استواری بیشتر ریشه گشته و توان نیروی گیاه را افزایش، خواهد داد.
لوبی و یا، از دیدگاه شکل ظاهری و گل تفاوت زیادی با اکینوپسیس ندارد و به آسانی بین این دو جنس می توان دو رگه گیری را انجام داد. گونه های لوبی و یا با گذشت یکسال شمار زیادی پاجوش پیرامون خود آشکار می سازد و با جدا کردن پاجوشها و کشت آنها، دوباره تکثیر میگردند. ولی برای کار از راه کاشت بذر در آغاز بهار، در مخلوطی از ماسه، خاکبرگ و خاکهای نفوذپذیر، کشت می شوند. این کاکتوسها به درجه دمای پائین بسیار مقاومند.
باید دانست پاجوشهای جدا شده و کشت شده، در سال نخست گل نمی دهند. بیشتر پاجوشها، هنگامی که از پایه مادری جدا میگردند. دارای ریشه های ظریفی میباشند و در فصول گرم چند روز پس از جدا شدن و جای گیری در گلدان تازه به همراه تثبیت ریشه ها رشد خود را آغاز می نماید. در این جنس گیاهان جوان دارای هیپوکوتل گوشتی و کوتیلدون بسیار ریز می باشند.
بکی از گونه های Lobivia به نام lobivia silvestrii نارنجی کم رنگ می باشد. این گونه ها نیز به سبب نداشتن سبزیه بهتر است، همیشه روی پایه پوند قرار گرد و در آن صورت به خوبی به رشد خود ادامه داده و به آسانی هم زیاد می گردند. اين کونه از کاکتوس با داشتن رنگ زیبا و دلپسند خود همانند ژیمنو کاکتوسها هواخواهان زیادی داشته و پیوند آن نیز در همه فصلهای سال انجام شدنی می باشد. هرگاه پیوند را در فصل سرد انجام میدهیم بهتر است در گلخانه های انجام شود که دمای آن بین ۱۸ تا ۲۵ درجه سانتیگراد باشد. آبیاری در فصول گرم باید منظم انجام گیرد و در فصل زمستان و سرما (زمان استرااحت) خاکی حتی المقدور، خشک لازمست. لوبی ویاها در برابر سرمای هوا به دمایی تا ۲ درجه سانتیگراد زیر صفر پایداری نشان میدهند. از گونه های شناخته شده در بین کلکسیونرها می توان به موارد زیر اشاره نمود:
L.famatinensis , L.fricii , L.hastifera , L. hystrix , L. jajoliana , L.multicostata L.neocinnabarina , L. okersi , L. pianiceps, L. shaferi, L. simplex, L.ticgeliana .
L.vanurkiana , L.vattieri , L. wagneriana, L. winteriana.