فردوسی از جنوب امریکا منشا گرفته است، این درخت گونه ای تند رشد است ، نیمه خزان کننده است و به ارتفاع نهایی 7.5 متر نیز می رسد. گل های دارای رنگ های متغیر از قرمز تیره تا قرمز مایل به صورتی است که در تمام طول سال ظاهر می شوند اما بیشتر در ماه های زمستان پدیدار می گردند. ساقه های گلدهنده که عمر گلشان تمام شده اند باقی مانده و باید قطع شوند تا نمای ظاهر گیاه تمیز باشد. فردوسی تاجی وسیع ایجاد کرده که نیاز به فضای باز برای نشان دادن بهترین نمای خود دارد. خاک و نیاز نوری : اغلب در خاک هایی با زهکش مناسب رشد کرده، ترجیحا در نقاط آفتابگیر کشت گردد زیرا موجب رشد و گلدهی مناسب خواهد شد. نیازمند آبیاری منظم می باشد. یک درخت محبوب طول سال های محبوبیت داشته اند. در سال 2005، با این وجود یک آفت به نام علمی Quadristichus erythrinae که این درخت میزبان آن است به هاوایی راه یافت که نتایج ویران کننده ای در بر داشت. تا زمانی که روشهای کنترل بیولوژیکی موثری برای این آفت مهم به وجود نیامده است. کشت این گونه توصیه نمی شود. باغبان های شخصی، ازآفت کش های مناسب از طریق افشانه استفاده می کنند که توانسته است گونه های E.abyssinica ، E. cristi-galli و E. sacleuxii در مقابله با حملات این آفت را مقاوم کند. بنابراین شناخته گونه هایی که قابلیت به کمک مواد سنتزی را دارند، باید در نظر داشت.