گز روگن در حال خاضر در سرتاسر مناطق گرمسیر مورد کشت قرار می­گیرد. این درخت بومی *مناطق خشک هندوستان، عربستان و احتمالا آفریقا می­باشد. تمام قسمت­های درخت کالاهای سودمندی تولید می­کنند: ریشه­های رنده شده آن جایگزین قوی برای گز روگن هستند، و برگ­های جوان بعنوان سبزی در سالاد، کاری سبزیجات و افززودن طعم به غذا مورد استفاده قرار می­گیرد. در مالزی، بذور آن بیشتر از آنچه که اروپاییان  بادام زمینی می­خورند به مصرف می­رسد. بذور آن روغنی غیر خشک شونده تولید کرده که « بن اویل» نامیده می­شود که برای روغن کاری ساعت­ها و ماشین­آلات دقیق مورد استفاده قرار می­گیرد. دارای خواص درمانی بسیار زیادی است. درخت ترب وحشی بسرعت رشد کرده و به ارتفاع 9 متر می­رسد و شاخه­هایی با فرم افتان می­رویاند. خاک و نیاز نوری: باید خاکی با زهکش مناسب در محلی تا حدی خشک و در آفتاب کامل در اختیار داشته باشد. در زمانی که قسمت­های خوراکی آن برداشت میشود، بذر، و شاخه­های جوان باید به دقت قطع شوند تا شکل درخت حفظ شود. نیام­های برداشت نشده آن به رنگ قهوه­ای روشن بوده و نسبتا ماندگار هستند و در نهایت منبع زباله میشوند. دسته­هایی از گل­های کوچک و سفید در طول سال ایجاد می­کند. آن را نه فقط به خاطر کیفیت موادغذایی­اش، بلکه بعنوان منبعی برای سایه روشن و یا ایجاد تک نمایی با بافت کوچک در جایی که شاخساره چشم­نواز آن مورد توجه باشد، به کار می­برند. البته این درخت بیشتر بعنوان گونه باغی جهت تولید محصول به کار می­رود تا جهت کاربرد در فضای سبز.