پلومر یا سنگاپوری بومی * حوزه کارائیب است. کمی بیش از 9 متر ارتفاع می گیرد. نیمه خزان کننده بوده و بیشتر برگ های بزرگ، سبز و درخشان سایه انداز خود را در طی ماه های زمستان می ریزاند. در اوایل بهار به گلدهی سنگین می رود، این گلدهی تا پاییز ادامه دارد. خاک و نیاز نوری: خاکی با زهکش مناسب و در معرض آفتاب کامل بهترین نتیجه را می دهد. دارای سرعت رشد متوسط است. آبیاری منظم، علی رغم اینکه بومی منطقه نیمه خشک می باشد، سبب تولید گل فراوان در آن می شود. تک نمای گل فاخر بوده و روی هم رفته درخت سایه دار محسوب می شودو همچنین بعنوان گیاپرده و یا بادشکن نیز به کار گرفته می شود. فرم هایی پاکوتاه از آن نیز موجود می باشد. فرمی از این گونه به باغ های محلی هاوایی از باهاماسی وارد شده است، از نظر علم طبقه بندی، این فرم همان گونه p.obtuse می باشد اما خزانه داران محلی آن را پلومریا باهاماسی می خوانند و از نظر کارشناسان فضای سبز دارای تفاوت های مهمی می باشد. این فرم به 5/7 متر می رسد و حاوی برگ هایی زمخت در حدود یک چهارم اندازه برگ های پلومریا سنگاپوری بوده و دارای گل هایی فراوان اما کوچک تر می باشد و دارای عادت رشدی تقریباً عمودی می باشد، تاجی باریک ایجاد می کند. بومی* مناطق ساحل باهاماس است. مقاومت: مقاوم به نمک، باد و خشکی می باشد. در ماه های زمستان برگ های خود را نمی ریزاند. گزینه ای خوب برای باغ های ساحلی و خشک منظری می باشد. آبیاری آن پس از استقرار محدود است. آفتاب کامل یک اجبار برای آن است.