این پلومریا درخت زینتی بسیار پرطرفداری است. بطور محلی دیده شده است که بعنوان درخت کوچک از آن استفاده می‌شود. این گونه از *قسمتهای گرمسیر مکزیک منشاء می‌گیرد. خاک و نیاز نوری: این درخت مکان‌های آفتابی با خاک زهکش دار را ترجیح می‌دهد. گونه‌ای متوسط‌الرشد است که در طی ماه‌های زمستان برگ ریز است. پس از دوره بی‌برگی، دسته‌های بزرگ گل آن مورد توجه است، گل‌های معطر آن تولید می‌شود. گلدهی به مدت شش ماه ادامه دارد. تولید تاجی وسیع کرده که می‌باید فضایی بزرگ را برای آن مد نظر داشت. در میان صدها رقم از دانهال (Seedling) گزینش شده و گل‌هایی به رنگ سفید تا زرد، طلایی، نارنجی، صورتی روشن و صورتی تیره تا قرمز روشن و قرمز تیره و دو رنگ را بوجود می‌آورد. همچنین فرم‌هایی با گل‌های بزرگ، کوچک و حتی با اندازه تقریباً دو برابر وجود دارد. چندین رقم پاکوتاه از آن نیز وجود دارد. تصاویر به نمایش درآمده نشان دهندة رقم‌هایی با رنگ گل‌هایی است که معمولاً از آن دیده می‌شود. با وجود اینکه منشأ آن مناطق خشک می‌باشد ارقام آن برای تولید بیشترین گل که مورد پسند است باید در طی فصل خشک بطور متوسط آبیاری گردند. بطور شگفت انگیزی، پلومریاها در مکان‌هایی که دارای بارندگی فراوان بوده دارای رشد خوب و گلدهی فراوان می‌باشند. مشروط بر اینکه خاکی با زهکش عالی در اختیار داشته باشند. مقاومت: پلومریا مقاومت متوسطی به باد و شوری نشان می‌دهد. میتوان از آن به عنوان تک نمای رنگی خیره کننده و یا بصورت توده‌ای استفاده کرد. همچنین منبع مهم برای تولد حلقه گل در هاوایی به شمار می‌رود. ارقام دارای گلهای کوچکتر بیشتر مورد توجه هستند زیرا تحمل بهتری به دست ورزی داشته و برای کسی که حلقه گل را به گردن میاندازد راحت‌تر است. پلومریاها توسط اَزتک‌ها مورد توجه بوده زیرا از گل‌های آن در مراسم مذهبی خود استفاده می‌کرده‌اند. شیره آن نیز در ترکیب با سایر مواد به عنوان دارو برای درمان ترس یا غش زدگی مورد استفاده بوده است. شیره آن برای تیمار زخم‌ها و بیماری‌های مسری و آمیزشی بکار می‌رود. در دوران باستان، روستاییان که به گل‌های پلومریا دست می‌زدند و سپس برای مراسم مذهبی قربانی می‌شدند.