انار بومی *مناطق گرم، خشک در شرق ایران، و عربستان می‌باشد. انار یکی از قدیمی‌ترین گیاهانی است که توسط انسان مورد کشت و کار قرار می‌گرفته است. به ارتفاع 5/7 متر می رسد که نسبتاً کم رشد است و گزینه‌ای مناسب برای مناطق دارای مشکل می‌باشد. خاک: باید آن را در خاکی عمیق و با زهکش مناسب کشت کرد. مقاومت: هر دو نوع خاک اسیدی و قلیایی، خشکی و باد را تحمل می‌کند. هرس اندک شکل درخت را بهبود می‌بخشد. حامل گل‌ها و میوه‌هایی بزرگ و به رنگ قرمز روشن است. فرمی عقیم از آن با گل‌های دوگانه همچون چندین فرم پاکوتاه از آن موجود است. در مناطق بومی، ریشه‌ها، برگ‌ها، میوه‌ها و گل‌های آن منبع دارویی بوده است. در حالی که در مصر باستان از میوه آن شراب می‌ساخته‌اند. گرینادین، یک از نوشیدنی پرطرفدار، از میوه آن به دست می‌آید، در همین حال رنگ طبیعی قرمز که برای رنگ آمیزی چرم مراکشی استفاده می شود از دیگر محصولات انار می باشد. همچنین از آن برای رنگ آمیزی البسه استفاده می شود. انار درختی است که گل آن به گونه ای نشان ملی اسپانیایی ها می باشد. در فضای سبز، بعنوان گیاه تک نمای برای رنگ گل آن، و برای سایه اش و برای میوه های خوراکی اش استفاده می شوذ. می توان آن را به سادگی تربیت داربستی کرد یا در مقابل یک دیوار به دلیل نیم رخ و شکل آن کشت کرد.