چایا بومی * مکزیک و آمریکای مرکزی است و نیاز به هرسی اندک برای رسیدن به شکل درختی با ارتفاع 65/3 متر دارد. این درخت توسط قوم آزتک شناخته شده است و برای خصوصیات درمانی اش مورد توجه قرار می گرفته است، با این وجود شیره آن سمی است. برگ های جدید و نازک آن در زمانی که پخته شوند خوراکی وآهن می باشند.در هاوایی، ساقه های cهستند، که منبع با مقادیر زیاد ویتامین

جوان آن 5/2 سانتی متر قطر دارند، پوست آنها کنده می شود، و تمام مواد شیره آن حذف شده و بصورت خام یا پخته خورده می شوند. برگ ها زینتی آن تاجی پرپشت را پدید می آورند. خاک و نیاز نوری: چایا را باید در خاکی خوب، با زهکش مناسب و مرطوب در آفتاب کامل کشت کرد. مقاومت: به باد مقاوم وبه خشکی تحمل نسبی دارد. در فضای سبز، بعنوان تک نمای برگی خوش ریخت یا در قسمت درختان مثمر می توان استفاده کرد.