درختی میوه دار و همیشه سبز است که در شهر ها و مناطق ساحلی جنوب ایران می روید. این درخت گرمسیری بومی * کشورهای هند ، سریلانکا ، بنگلادش و اندونزی است . نام این درخت در ایران برگرفته از نام هندی ( درختی مقدس در آیین بودا و هندو ) آن است. اوجن درختی سریع الرشد است که در دوسالگی به بلندی بیش از 3 متر  برسد. در هند این درخت تا 30 متر ارتفاع می یابد ، ولی در جنوب ایران معمولا به بلندی 7 تا 14 متر دیده می شود. این درخت بیش از صد سال عمر می کند . بعنوان گیاه سایه دار و زینتی از آن استفاده می کنند. تاج متراکم آن منظره ای زیبا داشته و چوب آن سخت است و در مقابل آب مقاومت دارد. پوست تنه در چرم سازی و گل ها در صنعت زنبورداری مهم می باشند. گل ها کوچک و یا کمی بزرگتر ، دارای خواص درمانی است و با گوشتی شیرین . آبدار قابل خوردن می باشد. خاک و نیاز نوری : انواعی از خاک با زهکشی مناسب را می پسندد  و مکانی آفتابی با آبیاری متوسط نیاز دارد. ممکن است در بعضی زیست بوم ها به صورت مهاجم درآیدو مقاومت : سرما را تحمل می کند و به خشکی و رطوبت کم خاک نیز مقاوم است اما رشد کامل آن در خاکهای با زهکشی خوب و نیمه خشک انجام می گردد. درختان بالغ بر به طور قابل ملاحظه لی به خشکی خاک مقاومند.