انجیر معابد درختی کند رشد و عمدتاً همیشه سبز با تاج پوشش گرد تا پهن گرد تا پهن (نامتقارن ) و گسترده که ارتفاع و قطر تاج پوشش آن به 20-30 متر می رسد و دارای ریشه های هوایی است که از شاخه های آن منشعب می شوند و به سمت زمین رشد می کنند. این درخت بومی * هندوستان و باور بر این است که بودا در زیر این درخت به دنیا آمده است . به سرما حساس بوده و تا دمای کمینه 15 درجه سانتیگراد را تحمل می کند. انجیر معابد بعنوان یک درخت سایه دار در پارک های جنگلی با خاک سنگین رسی یا دانه ریز و دارای زهکشی ضعیف ، جهت کاشت در خاک های آهکی ، به عنوان یک درخت سایه دار در پیاده روها و پارک های شهری مناسب می باشد و کشت آن در کنار ساختمان های بزرگ نمایی زیبا ایجاد می کند . خاک های شهری مناسب می باشد و کشت آن در کنار ساختمان های بزرگ نمایی زیبا ایجاد می کند. خاک و نیاز نوری : اما این گیاه جهت رشد مناسب به آفتاب کامل تا نیمه سایه و خاک حاصلخیز و با زهکش مناسب نیاز دارد. برگ های درخت قبلی شکل و دیدنی در ماه های فروردین و اردیبهشت پس از زرد شدن، می ریزند (خزان می کنند) و بلا فاصله پس از آن برگ های جدید بر روی شاخه ها ظاهر می شوند . میوه آن به شکل انجیر است که در ابتدا سبز و سپس ارغوانی می شود . گیاه دارای خاصیت دارویی می باشد.