نام عمومی:ریشه زاج جزیره

نام علمی:Heuchera maxima Greene

تیره:Saxifragaceae

نام انگلیسی:Island Alum Root

منشا: شمال ایالات متحده

زمان گلدهی: اواسط زمستان تا بهار

ویژگی ها: ریشه زاج جزیره گونه ای همیشه سبز، واشی و چند ساله است. زیست بوم طبیعی آن در جزایر کانال در ایالت کالیفرنیای آمریکا و در بستر صخره ای می باشد. دارای سه ساقه گل دهنده است که بین 60-90cm در بالای برگساره با گل هایی کوچک، به شکل زنگوله و به رنگ سفید یا مایل به صورتی می روید. گل ها غده ای و کرک دار می باشند. برگ های بزرگ گیاه به شکل قلب، به رنگ سبز تیره و براق و به طول 7.5-12.5cm می باشند که همراه با خوشه های گل، به بوته نمایی زیبا داده است. رنگ سبز برگ با رده هایی کم از رنگ قرمز به ویژه در زمستان همراه است. برگ دارای دمبرگی طویل و نواری از کرک ها در لبه برگ می باشد. میوه آن پوشینه است. در کمال تعجب ریشه زاج جزیره مقاوم به خشکی است اما آبیاری خوب آن در تابستان سبب زیبایی بیشتر آن می گردد. این گونه در کنار ساحل تا زمانی که مواد حاصل از دریا (افشانه آب و نمک) به آن نرسد، پر رشد و شاداب است. گیاهی ایده آل برای حاشیه کاری مکان های سایه دار است و همچنین مناسب برای کشت در زیر اشکوب درختان سایه دار می باشد. مقاوم به خاک های قلیایی و رسی می باشد. در واقع، ریشه زاج جزیره یک گیاه پوششی پر رشد، کم توقع در نگهداری و مناسب شرایط سایه در فضای سبز می باشد. کشت توده ای آن به جهت تولید برگ های زیاد توصیه شده است. دارای قابلیت خودکاشتی بوده اما گیاهان به وجود آمده از بذر شبیه به پایه مادری نیستند. روش تکثیر آن تقسیم توپ ریشه می باشد.

عادت رشدی: رشد توده ای با برگ هایی بیساگ می باشد.

میزان رشد: سریع، ارتفاع و گسترش آن در حدود 60cm می باشد.

نیاز نوری: نیمه سایه تا تمام سایه.

خاک مطلوب: مقاوم به بافت خاک سنگین و اسیدیته قلیایی.

نیاز آبی: مقاوم به خشکی و نیاز به آب کمی دارد. آب کافی در تابستان بر زیبایی آن می افزاید.

مقاومت به سرما: نسبتا مقاوم به سرما.