نام عمومی: توت پایابی

تیره: Verbenaceae

نام علمی: Phyla nodiflora(L.) Greene

نام انگلیسی:  Turkey Tangle Fogfruit

منشأ: برزیل و ایالات متحده آمریکا

زمان گلدهی: سرتاسر سال

ویژگی ها: توت پایابی گونه ای واشی، چندساله و همیشه سبز است. بومی برزیل و ایالات متحده آمریکا است. توت پایابی در مناطق گرمسیری در سرتاسر دنیا یافت شده و در بسیاری از مناطق سازگاری یافته است. دارای خواص درمانی است. ساقه ها خوابیده و کرکدار بوده، به صورت آزادانه منشعب شده و در محل گره ها ریشه دار می گردند. برگ ها، متقابل، دارای چندین دندانه در حاشیه منتهی به نوک می باشد. برگ به رنگ سبز-خاکستری، بیضوی تا کشیده می باشد. گل آذین برروی ساقه گل دهنده بلند، دارای مرکزی به رنگ بنفش است که با گل هایی به رنگ سفید تا صورتی مزین شده است. گل آذین شبیه به سر چوب کبریت بوده و به این دلیل آن را علف کبریتی نیز نامیده اند. گل ها ۴ گلبرگی می باشند. میوه، مجتمع شامل ۴ خشک میوه چه (Nutlet) می باشد و ارزش زینتی زیادی ندارد. در منابع نام های علمی مترادف و زیادی برای آن ذکر شده است. از آن برای کشت در فضای سبز طبیعی، باغ پروانگان، یا باغ آبی و در حاشیه حوضچه یا رودخانه های مصنوعی استفاده می شود. در مناطق ساحلی نیز قابل کاربرد است. گیاهی مهاجم بوده و ممکن است به صورت علف هرز به ویژه در سطوح چمنکاری درآید. گیاه پوششی بسیار عالی در مناطق گرم و یا مکانهایی که در برابر سرما محافظت شده می باشد. در این گونه مناطق گیاه پررشد خواهد بود و جهت تثبیت خاک نیز مؤثر است. این گیاه به سرزنی نیز مقاومت دارد. روش تکثیر آن به سادگی از طریق قلمه یا تقسیم استولون ها انجام می گردد. از طریق بذر نیز تکثیر می شود.

عادت رشدی: فرم رشدی آن حصیری متراکم، خزنده و خوابیده است.

میزان رشد: سریع، ارتفاع cm  5/7-5/2 و در زمان گلدهی تا cm ۱۵ نیز ارتفاع می گیرد. گسترشی در حدود cm ۴۵-۶۰ خواهد داشت.

نیاز نوری: آفتاب کامل تا نیمه سایه.

خاک مطلوب: زهکشی خوب تا متوسط (بهترین عملکرد)، به خاکهای ضعیف مقاومت نشان می دهد.

نیاز آبی: پس از استقرار، دوره های کوتاه خشکی را تحمل می کند.

مقاومت به سرما: حساس به سرما.