نام عمومی: صبر زرد بادبزنی

نام علمی:Aloe plicatilis Mill.

تیره:Asphodelaceae

نام انگلیسی:Fan Ahoe

منشا: آفریقای جنوبی

زمان گلدهی: اوایل بهار

ویژگی ها: گونه ای گوشتی، درختچه ای و چند ساقه ای که ارتفاع آن ممکن است پس از چندین سال به 4.5 متر نیز برسد. گل های لوله ای به رنگ قرمز یا نارنجی، در گل آذین پراکنده و بر روی ساقه ای بلند و باریک می رویند. برگ ها تسمه ای شکل، متقابل، به رنگ سبز مایل به خاکستری و در آرایش کلی به شکل بادبزن می باشد. این گونه به دلیل شکل برگ ها از سایر صبر زرد ها متمایز است. سرمای سبک را تحمل می کند. تنها یک گونه نادر و بدون ساقه به نام علمی A. haemanthefolia دارای برگ هایی شبیه به صبر زرد بادبزنی می باشد. برگ ها به دلیل نداشتن لبه هایی تیز نسبت به انسان ها دوستانه تر هستند. از این گونه در باغ های صخره ای و به ویژه زمین های شیبدار استفاده می شود. در طبیعت تنه این درختچه توسط حیوانات در طی دوره خشکی خورده می شود. ( منبع آب) و در زمانی که برگساره به زمین می افتد ریشه دار شده و گیاهی جدید تولید می گردد. صبر زرد بادبزنی از دسته گیاهانی است که هر سال نمای بهتری از سال قبلش خواهد داشت. به این دلیل که در خارج از محیط طبیعی خود دارای میزان رشد نسبتا کندی است این احتمال وجود دارد که مورد هجوم سایر گونه های تند رشد در فضای سبز قرار گیرد. گل ها در ماه های زمستان غذای پرندگان اهلی بوده و سبب جذب آنها می شوند. می توان آن را در ترکیب با گراس های آبشاری مانند جگن برنزی یا با گیاهان گوشتی چون اچوریا کشت نمود. روش تکثیر آن از طریق قلمه شاخه می باشد. قلمه آن پس از بریدن باید بین یک هفته تا دو هفته ( به دور از آفتاب مستقیم) خشک شده و سپس در خاک شنی و در مقابل آفتاب ریشه دار گردد. از طریق بذر نیز به سادگی تولید می شود که زمان پرورش آن نسبتا بیشتر است.

عادت رشدی: ایستاده

سرعت رشد: بسیار کند، ارتفاع پس از چندین سال تا 4.5 متر و گسترش آن به 1.8-0.9 متر.

نیاز نوری: نیمه سایه ( هوای بسیار گرم) تا آفتاب کامل.

خاک مطلوب: شنی ، با زهکش مناسب و pH اسیدی

نیاز آبی: در هوای سرد، مقاوم به خشکی و در هوای گرم، نیازمند رطوبت.

مقاومت به سرما: حساس به سرما.