نام عمومی:صبر زرد دارویی

نام علمی: Aloe vera (L.) Burm.f.

تیره:Asphodelaceae

نام انگلیسی:Barbados Aloe

منشا: سودان

زمان گلدهی: تابستان

ویژگی ها: صبر زرد دارویی گونه ای گوشتی، همیشه سبز، چند ساله می باشد. گیاه بدون ساقه یا دارای ساقه هایی کوتاه، معروف ترین گونه جنس Aloe می باشد. نام علمی دیگر آن A. barbadensis می باشد. از طریق پاجوش های خود گسترش می یابد. این گونه بالغ بر 250 رقم داشته که ارتفاع های متفاوتی در بین آنها وجود دارد. دارای ساقه چوبی کوتاه به ضخامت cm10- 5 و برگ های نیزه ای شکل که مستقیما به محور ساقه متصل هستند می باشد. برگ ها گوشتی، آبدار و به رنگ سبز-آبی بوده که در برخی از گونه ها رده های سفید رنگ در سطح بالایی یا پایینی دیده می شود. حاشه برگ ها مضرس و دارای دندانه های کوچک و سفید و دارای طول cm45 و پهنای cm 5 در پایین و در بالا باریکتر شده و به انتهایی تیز ختم می شود. گل های لوله ای در تابستان بر روی ساقه ای به طول cm90  تولید می شود و دارای رنگ زرد مایل به سبز است. این گونه که دارای خصوصیات دارویی می باش، به منظور استفاده های پزشکی مورد استحصال قرار می گیرد. نام های دیگر صبر زرد، "صبرتلخ" یا " شاخ بزی" است که در استان بوشهر با نام های محلی گل سگله، گل قبر یا چادروا شناخته می شود. نام های دیگر این گیاه در سایر کشور ها "لاله بیابان"، "گیاه جاودانگی"، "گیاه دارویی" و "گیاه ملکه" است. بومی مناطق خشک و گرم است و در استان های جنوبی کشور ایران به خصوص بوشهر و هرمزگان رشد می کند. ریشه ها کم عمق می باشند. در صورتی که اقلیم مناسب و خاک شنی و دارای زهکش باشد، نگهداری آن ساده است. کشت آن معمولا بصورت حاشیه کاری، گیاه پوششی و کشت توده ای، درباغ صخره ای و باغ خشک منظری انجام می شود. روش تکثیر آن از طریق تقسیم بوته و بذر است.

عادت رشدی: در بین ارقام متفاوت بوده ولی به طور کلی، عادت رشدی ایستاده در برگ های بالایی و بیساگ در برگ های پایینی است.

سرعت رشد: کند، ارتفاع آن cm100 – 60.

نیاز نوری: آفتاب کامل تا نیمه سایه.

خاک مطلوب: خاک شنی و دارای زهکش مناسب.

نیاز آبی: مقاوم به کم آبی . در زمستان گیاه خواب است و نباید آبیاری شود و در تابستان نیز نباید آب زیادی به آن برسد.

مقاومت به سرما: به سرما مقاومت چندانی ندارد.