نام عمومی:علف ساحلی آمریکایی

نام علمی:Ammophila breviligulata

تیره:Poaceae

نام انگلیسی:American Beachgrass

منشا: شرق آمریکای شمالی

زمان گلدهی: بهار و نیمه تابستان

ویژگی ها: علف ساحلی آمریکایی گونه ای علفی، زمخت و چند ساله از تیره گندمیان بوده که بومی شمال آمریکا و معمول ترین گیاه مورد کشت در تپه های شنی است. برگ ها خزان دار، باریک و بلند با رگبرگ هایی به موازات یکدیگر و حاشیه ها غالبا صاف می باشد. گره ها نقاطی هستند که محل اتصال برگ ها می باشد. برگساره ها در تابستان سبز و در پاییز به رنگ قهوه ای مایل به زرد در می آیند. سطح بالایی برگ دارای شیار هایی عمیق و سطح زیرین آن صاف می باشد. این گیاه در محیط طبیعی بر روی تپه های شنی کناره دریا می روید. بر روی شن های روان بهتر رشد کرده و در شن های تثبیت شده گسترش کمتری دارد. دلیل آن حساسیت ریشه ها به پاتوژن ها کمتر و چند متر دور تر از ساحل؛ در شن های تثبیت شده، بیشتر می گردد. ریشه ها تا عمق cm50 درون شن نفوذ می کنند این گیاه در صورت عدم کنترل به صورت مهاجم در می آید. گل آذین گیاه خوشه ای، سنبله مانند می باشد. به رنگ زرد است و می تواند دارای cm25 ارتفاع باشد و در روی یک ساقه مرکزی می روید. گل آذین هایی حاوی بذر بین تیر تا اواخر شهریور ظاهر می شوند. گسترش علف ساحلی سریع و توسط روندک های زیر سطحی (ریزوم) صورت می گیرد و در سال می تواند تا 100 ساقه در هر دسته ایجاد کند. این گیاه می تواند مدفون شدن در زیر 1 متر از شن ها را تحمل کند، زیرا سبب تحریک ریزوم ها به رشد عمودی می شود که برای رشد گیاه بسیار حیاتی است. نسبت به خشکی و شوری مقاوم است و دارای چندین مکانیسم برای مقابله با تنش های گرمایی و باد می باشد. از آن به عنوان گراس زینتی در باغچه ها ، به صورت ردیفی یا توده ای و یا در کنار ساحل استفاده می شود. این بوته از لحاظ ظاهری بسیار شبیه به A. arenaria (تفاوت کمی کوچکتر از علف ساحلی) می باشد. روش تکثیر آن تقسیم بوته است.

عادت رشدی: فرم رشدی آن ایستاده است.

سرعت رشد: بسیار سریع، ارتفاع آن cm90- 60  و گسترش بدون محدودیت (3-1.8 متر در سال)

نیاز نوری: آفتاب کامل

خاک مطلوب: شنی یا لومی

نیاز آبی: خشکی را تحمل می کند. پس از استقرار به آب چندانی احتیاج ندارد.

مقاومت به سرما: مقاوم به سرما